Σταθμός Μετρό Δάφνης, 19/12/19

Χικ!

Το Πνεύμα του Χιονιού (2019)

Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία

Έχοντας χάσει πρόσφατα τη μεγαλύτερη αδελφή του από ενδονοσοκομειακή μόλυνση, ο δεκάχρονος Christian προσπαθεί να συμβιβαστεί με τις νέες συνθήκες που επικρατούν στο σπίτι του, όπου το πένθος έχει αλλάξει δραστικά την οικογενειακή καθημερινότητα. Δίχως να το συνειδητοποιεί, επηρεάζεται και ο ίδιος από τη γενική βαρυθυμία, με αποτέλεσμα να μην ευχαριστιέται πια ούτε τη συντροφιά του καλύτερού του φίλου. Μια μέρα γνωρίζεται επεισοδιακά με την αεικίνητη και λαλίστατη Hedwig, ένα συνομήλικό του κοριτσάκι που τον παρασύρει σ' έναν ξέφρενο κόσμο γέλιου και ξεγνοιασιάς. Στο παραμυθένια όμορφο σπιτικό της, ο Christian βρίσκει ό,τι έχει χαθεί από το δικό του: ευχάριστη παρέα με ατέλειωτη κουβέντα και παιχνίδι, νόστιμο φαγητό, αστραφτερά στολίδια για τα Χριστούγεννα που πλησιάζουν, τις γνώριμες γιορτινές μελωδίες και ευωδιές.

Σταθμός Μετρό Δάφνης, 16/12/19

Για νυχτερινοί τύποι, φωσφορίζουν πολύ στο σκοτάδι.

Συνέντευξη με τον James Davidson (2019)

Η αμφισημία είναι η μόνη αλήθεια

Ο Dr. James Davidson είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Warwick. Ειδικεύεται στη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής ιστορίας και έχει εκπονήσει σχετικά συγγράμματα, όπως τα Consuming Passions: Appetite, Addiction and Spending in Classical Athens (1994) και Courtesans & Fishcakes: The Consuming Passions of Classical Athens (1997). Η εκτενής μελέτη του The Greeks and Greek Love: A Radical Reappraisal of Homosexuality in Ancient Greece (2008) κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2019 στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σε έξοχη μετάφραση του Λύο Καλοβυρνά και με τον τίτλο Οι Έλληνες και ο Ελληνικός Έρως: Μια Ριζοσπαστική Επανεκτίμηση της Ομοερωτικής Φιλίας στην Αρχαία Ελλάδα. Με αφορμή την ελληνική έκδοση του βιβλίου, ο συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα στις αρχές Δεκεμβρίου του 2019, προκειμένου να παραχωρήσει συνεντεύξεις και να παραστεί σε εκδηλώσεις για την προώθησή του στη χώρα μας. Έδωσε, μάλιστα, διάλεξη στο Μουσείο Ηρακλειδών, όπου πραγματοποιήθηκε η επίσημη παρουσίαση. Ιδιαίτερα προσιτός και ευπροσήγορος, δέχτηκε να μας μιλήσει διεξοδικά για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει την αρχαία ιστορία και τους μύθους σε συνάρτηση με τη σύγχρονη πραγματικότητα, καθώς και για τη χρόνια φιλολογική "διαμάχη" του με τον κορυφαίο (εκλιπόντα, πλέον) καθηγητή της Οξφόρδης Sir Kenneth Dover.

Παλαιό Φάληρο, 10/12/19

Στα εξ ων συνετέθη, ώστε να του κοπούν μια και καλή τα κέφια για ταξίδι.

Παλαιό Φάληρο, 9/12/19

Τα φωτεινά τους χρώματα κάνουν το θέαμα των πεταμένων παιχνιδιών ακόμα πιο λυπητερό.

Ο Κύκνος (2019)

Μια ποιητική φαντασίωση στο κατώφλι της απατηλής πεζότητας

Η ζωή της νοσοκόμας Dora Hand είναι μοναχικά μονότονη, με τις περιστασιακές επισκέψεις του εραστή της Kevin, ενός γαλατά που δηλώνει "καλός άνθρωπος, με γυναίκα και παιδί", να αναστατώνουν - όχι πάντα ευπρόσδεκτα - την καθημερινότητά της. Χωρισμένη από τον πρώτο της σύζυγο, χήρα απ' το δεύτερο και εγκαταλελειμμένη απ' τον τρίτο, η Dora έχει βαλτώσει σ' ένα συναισθηματικό αδιέξοδο, αφού ο Kevin, ερωτευμένος μαζί της αλλά και βολεμένος με την κατάσταση των πραγμάτων, διστάζει να ζητήσει διαζύγιο απ' τη γυναίκα του. Μια βροχερή νύχτα, ένας δυνατός κρότος ξυπνά την Dora, η οποία έκπληκτη διαπιστώνει πως ένας εντυπωσιακός μαύρος κύκνος έχει σπάσει το τζάμι του παραθύρου της, ορμώντας πάνω του με φόρα. Σε πείσμα της λογικής της και αγνοώντας τις αντιρρήσεις του Kevin, αποφασίζει να περιμαζέψει και να περιθάλψει τον τραυματισμένο κύκνο, δίνοντάς του το όνομα Bill. Εκείνος, ωστόσο, αρχίζει να συμπεριφέρεται παράξενα, αποκτώντας σταδιακά ανθρώπινες συνήθειες και χαρακτηριστικά, ώσπου μεταμορφώνεται εξ ολοκλήρου σε άντρα, εκδηλώνοντας, μάλιστα, ερωτικές διαθέσεις προς την Dora. Η εξέλιξη αυτή δεν ευχαριστεί καθόλου τον Kevin, καθώς η Dora, αν και θορυβείται απ' την αδέξια πολιορκία του Bill, δεν δείχνει διατεθειμένη να τον διώξει. Οι εντάσεις ανάμεσα στους τρεις τους κλιμακώνονται επικίνδυνα, οδηγώντας τους σε μια σύγκρουση σφοδρή όσο και λυτρωτική, που θα ανατρέψει θεαματικά τα δεδομένα...

Altera Pars (2019)

Το αιώνιο κρυφτό της "Ορτανσίας"

Το πρώτο μου βιβλίο είχα αρχίσει να το γράφω πριν πάνω από είκοσι χρόνια, μαζί με την αδελφή μου, σαν παιχνίδι. Γράφαμε τα κεφάλαια εναλλάξ, συνεχίζοντας η καθεμιά την ιστορία από κει όπου την είχε αφήσει η άλλη. Καθώς κι οι δυο αγαπάμε τα μυστήρια, η υπόθεση ξεκίνησε σαν ένα είδος αστυνομικού thriller, με την ανεξήγητη εξαφάνιση ενός πτώματος. Κάποια στιγμή, όμως, φτάσαμε σε αδιέξοδο. Οι ήρωες, έτσι όπως τους είχαμε πλάσει πρόχειρα, για πλάκα, δεν αποφάσιζαν σε τι ήθελαν να εξελιχθούν. Το αίνιγμα που είχαμε σκαρφιστεί αρνιόταν να μας δείξει τον δρόμο για τη λύση του. Μπλέξαμε με άλλες ασχολίες και υποχρεώσεις και το εγχείρημα "πάγωσε". Έκανα, τότε, τέσσερις δουλειές ταυτόχρονα - ιδιαίτερα μαθήματα, μετέφραζα λογοτεχνία για λογαριασμό εκδοτικών οίκων, εικονογραφούσα βιβλία, είχα μόνιμες στήλες με παιχνίδια και κόμικς (τα οποία έφτιαχνα εξ ολοκλήρου με το χέρι) σ' ένα περιοδικό για παιδιά - ενώ παράλληλα σπούδαζα ακόμα. Στο περιθώριο αυτής της υπερδραστηριότητας, που σήμερα απορώ πώς χωρούσε στις ώρες της ημέρας (και της νύχτας), σκάρωνα στίχους. Καμιά φορά τους μελοποιούσα κιόλας, γρατζουνώντας μια ακουστική κιθάρα για το κέφι μου. Τους σημείωνα σ' ένα τετράδιο μαζί με τα ακόρντα και μετά τους ξεχνούσα. Όσο για το αστυνομικό μας thriller που είχε μείνει στη μέση, ούτε η αδελφή μου ούτε εγώ το θυμόμασταν πια.

Ο Χρόνος Σταματά (2019)

Το μηδέν και το άπειρο της στιγμής

Γραμμένο στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας με αφορμή την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, το θεατρικό έργο Ο Χρόνος Σταματά του διακεκριμένου, βραβευμένου με Pulitzer συγγραφέα και πανεπιστημιακού Donald Margulies στηρίζεται σ' ένα λογοπαίγνιο ευφυέστατα πολυσχιδές, κρυμμένο μέσα στην οικεία, στερεότυπη έκφραση του τίτλου του - Time Stands Still στο πρωτότυπο. "Still" στα Αγγλικά είναι επίρρημα που σημαίνει "ακόμα", αλλά και επίθετο με την έννοια του "ακίνητου". Είναι, επίσης, ουσιαστικό που δηλώνει τη "φωτογραφική πόζα", το στιγμιότυπο που έχει συλλάβει και καταγράψει ο φακός, "ακινητοποιώντας" το στην αιωνιότητα. Η διαρκής διαλεκτική σχέση του "ακόμα" με τη στιγμή, του πρόσκαιρου με το παντοτινό - η ίδια η φύση, δηλαδή, της φωτογραφικής τέχνης - αποτελεί και το πυρηνικό νόημα του έργου, τη βάση και την κινητήρια δύναμη των χαρακτήρων και της πλοκής του.

Η πολεμική φωτορεπόρτερ Sarah επιστρέφει στο σπίτι της ύστερα από βαρύτατο τραυματισμό στη γραμμή του πυρός, που παραλίγο να της κοστίσει τη ζωή - γεγονός το οποίο έχει επηρεάσει ψυχολογικά τόσο την ίδια, όσο και τους ανθρώπους που είχε αφήσει πίσω της: τον επί οχτώ χρόνια σύντροφο και συνάδελφό της James και τον κοινό τους φίλο και συνεργάτη Richard, αρχισυντάκτη σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας.

Μετς, 25/11/19

Κι εκεί που με τίποτα δεν τα περιμένεις - τσουπ, να και ξεφυτρώνουν. Πάλι παιδικό παπουτσάκι, πάλι μονό.

Παλαιό Φάληρο, 24/11/19

Εδώ με καταγοήτευσε όχι μόνο το στυλ των παπουτσιών, μα και η χρωματική τους αρμονία, όπως και η επιμελώς ατημέλητη διάταξή τους. Ενδιαφέροντα props το χαρτόκουτο και ο στύλος του καλαθιού για τα σκουπίδια, χαρίζουν ανεπιτήδευτη πρωτοτυπία στη σύνθεση.

550 (2019)

Σκηνές καθημερινής σχιζοφρένειας εν κινήσει

Το 550 είναι "διπλό" λεωφορείο - όπως και το "5" στον αριθμό του, μα και στο σύνολο των στάσεων (55) κατά τη διαδρομή του: μια μάλλον συμπτωματική αριθμητική σημειολογία, η οποία, ωστόσο, δεν παύει να έχει το ενδιαφέρον της. Πρόκειται για όχημα μαζικής μεταφοράς αποτελούμενο από δυο λεωφορεία (ενωμένα με το γνωστό "ακορντεόν", που βοηθά τους ελιγμούς στις στροφές), το οποίο διανύει μια απόσταση 30 περίπου χιλιομέτρων, διασχίζοντας το αττικό λεκανοπέδιο απ' το Παλαιό Φάληρο ως την Κηφισιά. Διπλό, λοιπόν, το όχημα, μεγάλη η διαδρομή του, μεγάλο και το πλήθος των επιβατών. Μέσα σ' αυτό το πλήθος, υπάρχουν πρόσωπα που επανακάμπτουν λόγω της τακτικότητας στις μετακινήσεις τους. Όποιος χρησιμοποιεί τις δημόσιες συγκοινωνίες, γίνεται θεατής μιας καθημερινότητας κάθε άλλο παρά βαρετής μέσα στην επανάληψή της. Αν και στις μέρες μας η άμεση αλληλεπίδραση των επιβατών κοντεύει να εκλείψει εξαιτίας των κινητών τηλεφώνων και του εθισμού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν είναι πάντα δυνατή η αποφυγή της επικοινωνίας - ιδίως μέσα σ' έναν χώρο τόσο περιορισμένο, που όχι σπάνια γεμίζει ασφυκτικά με κόσμο.

Συνέντευξη με τη Maja Lunde (2019)

Η κινητήρια δύναμη των γραπτών μου είναι ο φόβος

Η Ιστορία των Μελισσών είναι το πρώτο μυθιστόρημα για μεγάλους της Νορβηγίδας συγγραφέα Maja Lunde. Κυκλοφόρησε το 2015 και έκτοτε η Lunde έγραψε άλλα δύο, Το Γαλάζιο (2017) και Το Τέλος του Ωκεανού, που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2020. Γεννημένη στο Όσλο το 1975, έδειξε από μικρή την αγάπη και την ικανότητά της στο γράψιμο. Σπούδασε φιλολογία και ψυχολογία στο πανεπιστήμιο του Όσλο, με μεταπτυχιακή ειδίκευση στην ιστορία του κινηματογράφου, ενώ η διδακτορική της διατριβή είχε θέμα την κινηματογραφική γραφή του σκηνοθέτη Nils R. Muller. Εργάστηκε ως σύμβουλος σε μουσεία κινηματογραφικής τέχνης και φεστιβάλ ταινιών, για να ασχοληθεί στη συνέχεια με τη συγγραφή σεναρίων για παιδικές τηλεοπτικές εκπομπές. Το 2011, το πρωτότυπο σενάριό της για μουσικοχορευτική ταινία, με τίτλο Η Μάχη, διακρίθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Kosmorama. Την επόμενη χρονιά εξέδωσε τα δυο πρώτα της βιβλία για παιδιά, Children's Supershow και Πέρα από τα Σύνορα. Ακολούθησε το νεανικό μυθιστόρημα Η Μάχη (βασισμένο στο ομότιτλο σενάριό της) και η χιουμοριστική σειρά βιβλίων The Coolest Gang in the World, καθώς και το παιδικό The Most Amazing Thing, εικονογραφημένο, μάλιστα, με πραγματική σοκολάτα.

Παλαιό Φάληρο, 10/11/19 - III

Κι άλλα πεταμένα παπούτσια. Εδώ όμως είναι πιο εμφανής η παρουσία τους.

Παλαιό Φάληρο, 10/11/19 - II

Κι άλλα πεταμένα παπούτσια. Εδώ όμως είναι πιο εμφανής η παρουσία τους.

Παλαιό Φάληρο, 10/11/19 - I

Σκηνή κρυμμένων αντικειμένων (HOS) με θέμα "Βρείτε τα παπούτσια". Επίπεδο δυσκολίας: μεσαίο για τους πρωτάρηδες, χαμηλό για τους βετεράνους.

Gilles & η Νύχτα (2019)

Σκοτάδι, ημίφως και αίμα σε τελετουργία θανάτου

"Είμαι όσα έχω διαπράξει". Με το ευθαρσές αυτό απόφθεγμα συστήνεται στο αναγνωστικό και το φιλοθεάμον κοινό, μέσω της πένας του Hugo Claus, ένας από τους διασημότερους - μαζί με τον Jack τον Αντεροβγάλτη - κατά συρροήν δολοφόνους όλων των εποχών. Ιστορικό πρόσωπο, του οποίου το όνομα και η δράση σφράγισαν ανεξίτηλα την ευρωπαϊκή και παγκόσμια πολιτισμική κληρονομιά, ο Gilles de Rais είναι ο κεντρικός ήρωας και αφηγητής στη νουβέλα Ο Gilles & η Νύχτα (Gilles en de Nacht) - έναν, στην ουσία, εκτενή μονόλογο βασισμένο στην καταγραφή της απολογίας του και στα πλήρως σωζόμενα πρακτικά απ' την πολύκροτη, στον καιρό της, δίκη του.

Όμορφος πολύ, χαρισματικός μα και σημαδεμένος απ' τη μοίρα, ο Gilles, βαρόνος της Ραι (Rais ή Retz, περιοχής των γαλλικών ακτών προς τον Ατλαντικό Ωκεανό, που ως και το 18ο αιώνα ανήκε στο δουκάτο της Βρετάνης) έχασε και τους δυο γονείς του σε ηλικία δέκα ετών. Την κηδεμονία του, όπως και του μικρότερου αδελφού του, Rene de La Suze, ανέλαβε ο παππούς απ' την πλευρά της μητέρας τους, ο οποίος, με ιδιοτελή κίνητρα, βιάστηκε να παντρέψει τον ακόμα ανήλικο Gilles με την πάμπλουτη κληρονόμο Catherine de Thouars. Καρπός του γάμου αυτού ήταν ένα κορίτσι, η Marie.

Βουρκόλακας (2019)

Μια εμβληματική παραλογή σε τρίτη "ανάγνωση"

Το δημοτικό τραγούδι Του Νεκρού Αδελφού είναι λίγο πολύ γνωστό στους πάντες, έστω και απ' το σχολικό μάθημα των Νέων Ελληνικών. Ανήκει στο είδος της παραλογής, δηλαδή της μακροσκελούς έμμετρης αφήγησης με υφολογικά ή/και θεματολογικά χαρακτηριστικά που θυμίζουν τα ακριτικά έπη και επύλλια. Ο κεντρικός μύθος των παραλογών κατά κανόνα αναπτύσσεται γραμμικά, με αρχή, μέση και τέλος, ενώ συχνά περιέχει εξωλογικά/εξωανθρώπινα στοιχεία δανεισμένα απ' τις λαϊκές παραδόσεις και δοξασίες. Το συγκεκριμένο τραγούδι συναντάται σε διάφορες παραλλαγές, τόσο εντός του ελλαδικού χώρου, όσο και στις περισσότερες χώρες των Βαλκανίων (ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, το μυθιστόρημα του Ismail Kadare Ποιος Έφερε την Doruntine, βασισμένο στην αντίστοιχη αλβανική παραλογή). Η προέλευσή του, ωστόσο, είναι πιθανότατα ελληνική, από την περιοχή της Μικράς Ασίας και χρονολογείται γύρω στον 9ο μ.Χ. αιώνα - πρόκειται, επομένως, για ένα απ' τα παλιότερα ελληνικά δημοτικά τραγούδια.

Οιδίπους Τύραννος (2019)

Η τυφλή κυκλικότητα της ειμαρμένης

Ο Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή παρουσιάστηκε πιθανότατα το 428 π.Χ., ενώ είναι άγνωστο το πότε γράφτηκε. Προηγείται, πάντως, του Οιδίποδα επί Κολωνώ, που χρονολογικά είναι από τα τελευταία έργα του ποιητή. Η υπόθεσή του δανείζεται πρόσωπα και στοιχεία από το θηβαϊκό κύκλο ή "κύκλο των Λαβδακιδών" - μια χαμένη επική τετραλογία σε δακτυλικό εξάμετρο, η οποία αναφερόταν στην αρχαία Θήβα. Από τα πιο πολυπαιγμένα έργα διαχρονικά και σε παγκόσμιο επίπεδο, μεταφέρθηκε, επίσης, επανειλημμένα στον κινηματογράφο (από το θεατρικό σκηνοθέτη Tyrone Guthrie - σε ελεύθερη αγγλική απόδοση του ποιητή W. B. Yeats - το 1957, από τον Pasolini το 1967 με τη Silvana Mangano ως Ιοκάστη και από τον Philip Saville το 1968, σε αμερικανική παραγωγή με πρωταγωνιστές τους Christopher Plummer, Orson Welles και Donald Sutherland και μουσική του Γιάννη Χρήστου). Θεωρήθηκε ως υπόδειγμα δραματουργίας από τον Αριστοτέλη στην Ποιητική του και ενέπνευσε, μάλιστα, στον Freud την ονομασία του γνωστού ψυχολογικού συμπλέγματος. Πέρα, ωστόσο, απ' τις σημερινές ερμηνείες και τοποθετήσεις, η κατά Σοφοκλή εκδοχή του αρχαίου μύθου εστιάζει πρωταρχικά στο άφευκτο του ανθρώπινου πεπρωμένου, καθώς και στην πανταχού παρουσία της τραγικής ειρωνείας, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί οργανικό, θεμελιώδες συστατικό της πλοκής.

Μετς, 22/10/19 - II

Αυτή η όμορφη γατούλα με υποδέχεται κάθε φορά που περνάω απ' το δρόμο της. Σήμερα λιαζόταν μπροστά σ' ένα αμάξι και ούτε το φλας της μηχανής δεν εδέησε να ταράξει το ραχάτι της.

Μετς, 22/10/19 - I

Αυτή η όμορφη γατούλα με υποδέχεται κάθε φορά που περνάω απ' το δρόμο της. Σήμερα λιαζόταν μπροστά σ' ένα αμάξι και ούτε το φλας της μηχανής δεν εδέησε να ταράξει το ραχάτι της.

Νέος Κόσμος, 22/10/19

Κι ένα μονό Croc. Ευπρόσδεκτο διάλειμμα απ' τις παντόφλες, τα αθλητικά και τα πέδιλα.

Η Ζαριά (2019)

Το ειρωνικό παράδοξο των συγκυριών

Ο Benny και ο Ruben (που προτιμά να τον φωνάζουν Frankie) Stein, ετεροθαλή αδέλφια και ιδιοκτήτες σινεμά πορνό σε μια αγγλική κωμόπολη, ετοιμάζονται για το πρωτοχρονιάτικο πάρτι της επιχείρησής τους - αγωνιώντας, συγχρόνως, για τα αστρονομικά τους χρέη στην τοπική μαφία - όταν ξάφνου εμφανίζεται ένας μυστηριώδης τύπος, ο οποίος απαιτεί να του σερβίρουν ποτό μαζί με πληρωμένη γυναικεία συντροφιά. Ενώ ο λιγάκι αγαθιάρης Ruben, που τυχαίνει να είναι μόνος του στο φουαγέ, πασχίζει μάταια να του εξηγήσει ότι δεν πρόκειται για "τέτοιου" είδους κατάστημα, ο αμετάπειστος επισκέπτης αφήνει να εννοηθεί πως είναι ο διαβόητος αρχιγκάνγκστερ Reginald Kray, δείχνοντας στον Ruben τα ανάλογα μακάβρια πειστήρια και δίνοντάς του την ευκαιρία να ανακαλύψει τα δικά του εγκληματικά ένστικτα...

Η Ζαριά του Βρετανού θεατρικού συγγραφέα και σεναριογράφου Peter Straughan (γνωστού από την ταινία Οι Άντρες που Κοιτούν επίμονα Κατσίκες, την υποψήφια για Oscar κινηματογραφική διασκευή - μαζί με την πρόωρα χαμένη σύζυγο και συνάδελφό του, Bridget O'Connor - του περίφημου κατασκοπικού μυθιστορήματος Και ο Κλήρος Έπεσε στον Smiley του John le Carre, την ιστορική τηλεοπτική σειρά Wolf Hall και την πρόσφατη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη της Καρδερίνας της Donna Tartt), ξεκινά σαν μια απολαυστικά "λοξή" κωμωδία παρεξηγήσεων με ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα, για να μας βουτήξει, ύπουλα και έντεχνα, σε πολύ σκοτεινά νερά. Πριν καλά καλά το πάρουμε είδηση, το βάρος της υπόθεσης έχει μετατεθεί στο οικογενειακό και υποστασιακό, στην ουσία, δράμα που σχεδόν αθόρυβα άρχισε να ξετυλίγεται σε δεύτερο επίπεδο, για να έρθει βαθμιαία σε πρώτο πλάνο.

Παλαιό Φάληρο, 17/10/19

Αυτό τώρα με σκιάζει. Γιατί με σκιάζει;

Άλιμος, 17/10/19

Ελαφρώς ανατριχιαστικό vibe από Mr. Mercedes σε κάθισμα στάσης λεωφορείων.

Άλιμος, 15/10/19

Οι δυο μυστηριώδεις πόρτες που για χρόνια έχασκαν ανοιχτές, όχι μονάχα έκλεισαν, μα έγιναν και καμβάς για ενδιαφέροντα graffiti.

Ο Άνθρωπος Ελέφαντας (2019)

Η ομορφιά ενός τέρατος στο τσίρκο της ζωής

Ο Joseph Carey Merrick γεννήθηκε στην αγγλική πόλη Λέστερ το 1862. Γύρω στα πέντε του χρόνια άρχισε να εμφανίζει στο κεφάλι και το σώμα του δύσοσμους παραμορφωτικούς όγκους που χειροτέρευαν με τον καιρό, δίνοντάς του όψη αποκρουστική και αχρηστεύοντας το δεξί του χέρι. Στα έντεκά του έχασε από πνευμονία τη μητέρα του - που αν και καλλονή, είχε πιθανώς και η ίδια κάποια μορφή παράλυσης - ενώ η δεύτερη σύζυγος του πατέρα του δεν αποδέχτηκε ποτέ το "μη φυσιολογικό" παιδί. Ανεπιθύμητος στην οικογένειά του, κατατρεγμένος απ' την κοινωνία και αντιμετωπίζοντας πρόβλημα επιβίωσης, ο Merrick κατέληξε στις λαοφιλείς, τότε, "εκθέσεις τεράτων" (freak shows) με το παρατσούκλι "Άνθρωπος Ελέφαντας", όπου οι εργοδότες του τον σύστηναν επίσης σαν διανοητικά καθυστερημένο, βασανίζοντας και εξευτελίζοντάς τον.

Σε μια τέτοια "έκθεση" τον συνάντησε ο διαπρεπής χειρουργός και ανατόμος Sir Frederick Treves, ο οποίος, με την πρόθεση να μελετήσει την πρωτοφανή δυσμορφία του, διαπίστωσε ότι κάτω απ' τους φρικτούς όγκους, το σκιαχτερό ρόγχο της αναπνοής και την ελαττωματική ομιλία κρυβόταν ένας καλόκαρδος, έξυπνος και φιλομαθής νεαρός, με καλλιτεχνικές ευαισθησίες και ικανότητες.

To Lemon στο Μπάγκειον (2019)

Λίγο πριν ή λίγο μετά την έκρηξη

Στο αμερικανικό ατμόπλοιο SS Virginian, ο μαύρος θερμαστής Danny Boodman βρίσκει ένα έκθετο νεογέννητο αγοράκι μέσα σ' ένα κιβώτιο με την επιγραφή T. D. Lemon. Το περιμαζεύει και το βαφτίζει Danny Boodman T. D. Lemon 1900 - συνδυάζοντας το δικό του όνομα, το λογότυπο στο κιβώτιο και τη χρονιά γέννησης του μωρού. Ο μικρός "Χιλιαεννιακόσια" δείχνει από νωρίς έφεση στο πιάνο και μπαίνει στην ορχήστρα του καραβιού, για να εξελιχθεί μεγαλώνοντας σε δεξιοτέχνη σολίστα που μαγεύει τους επιβάτες με το ταλέντο του. Καθώς δεν έχει ποτέ πατήσει το πόδι του σε στεριά, είναι απόλυτα εξοικειωμένος με τη θάλασσα και αψηφά τις τρικυμίες. Βοηθά, έτσι, τον ερασιτέχνη τρομπετίστα και μέλος του πληρώματος Tim Tooney να ξεπεράσει το δικό του φόβο, μια νύχτα τρομερής θαλασσοταραχής. Από τότε γίνονται φίλοι κολλητοί και παίζουν μαζί μουσική αυτοσχεδιάζοντας.

Παλαιό Φάληρο, 7/10/19

Το επόμενο κιόλας πρωί, η σύνθεση με τον καναπέ-κρεβάτι εμφανίζεται αποψιλωμένη, τείνοντας προς το μινιμαλισμό.

Κέντρο Αθήνας, 6/10/19

Αν μη τι άλλο, εύγλωττη η δήλωση...

Παλαιό Φάληρο, 6/10/19 - III

Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Παιδικό καροτσάκι κούκλας και - "Βρείτε τα παπούτσια".

Παλαιό Φάληρο, 6/10/19 - II

Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Παιδικό καροτσάκι κούκλας και - "Βρείτε τα παπούτσια".

Παλαιό Φάληρο, 6/10/19 - I

Και όμως, συχνά η εγκατάλειψη έχει κάτι το ποιητικό, το ακούσια αρχιτεκτονημένο μέσα στο χαώδες ετερόκλητο των στοιχείων της.

Πλατεία Ομονοίας, 5/10/19

Κομψότατο vintage ερμάριο μέσα στο πανέμορφο, πλην εγκαταλελειμμένο από τη δεκαετία του '60 νεοκλασικό οίκημα (έργο του φημισμένου Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ) όπου στεγαζόταν το Μπάγκειον ξενοδοχείο, το οποίο σήμερα χρησιμεύει περιστασιακά ως χώρος καλλιτεχνικών εκθέσεων και δρωμένων.

Μετς, 2/10/19

Μια τεράστια αράχνη στο μπάνιο μου... ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΡΑΧΝΗ ΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΜΟΥ!!

Φίδια στον Κόρφο του (2019)

Δέκα λέξεις, μια ώρα, μια ιστορία

Αν και κοσμαγάπητος στην κοινωνική του δραστηριότητα, ήταν προπέτης και η τσιγκουνιά του δεν είχε όρια. Του άρεσε να τραβάει την προσοχή με κάθε τρόπο. Είχε, έτσι, καλλιεργήσει έναν ελαφρό πλην εφετζίδικο σιγματισμό στην ομιλία του, που κατά τη γνώμη του έδινε στα λόγια του μια επίφαση βαρύτητας - στην πραγματικότητα, όμως, ακουγόταν σαν συριγμός φιδιού. Κατά τα άλλα, κανείς δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερα μεμπτό να του προσάψει.

Νέος Κόσμος, 17/9/19 - IΙ

Ως το "DRUGS" ο συνειρμός και η συνάφεια των αρχικών γραμμάτων έβγαζαν νόημα. Στο τρίτο μέρος του συνθήματος, τα χαλάσαμε (και το πάνω μέρος της λήψης "κάηκε").

Νέος Κόσμος, 17/9/19 - I

Το ετεροχρονισμένο καλλιγραφικό μίσος για τα Χριστούγεννα στο στύλο της στάσης λεωφορείων "έκαψε" τη λήψη.

Νέος Κόσμος, 16/9/19

Το χάρτινο αεροπλανάκι έπεσε άδοξα στην άκρη του δρόμου και εγκλωβίστηκε στο αυλάκι για τα βρόχινα νερά. Bonus, τα αποτυπώματα από πατουσάκια σκυλιού και μια σόλα παπουτσιού στο τσιμέντο.

Πρόσωπα της Ηλέκτρας (2019)

Εκδοχές & ερμηνείες ενός δραματικού αρχετύπου

Δανεισμένη από το μύθο των Ατρειδών, η Ηλέκτρα ως δραματικό πρόσωπο εμφανίζεται ή/και πρωταγωνιστεί σε έργα και των τριών μεγάλων τραγικών μας, ενώ έχει εμπνεύσει μερικούς απ' τους σπουδαιότερους σύγχρονους δραματουργούς της Ευρώπης και της Αμερικής και δώσει, μάλιστα, το όνομά της σε ψυχολογικό σύμπλεγμα. Ποια είναι, όμως, στ' αλήθεια η Ηλέκτρα; Άγρυπνος φύλακας της δικαιοσύνης, έρμαιο της τρέλας της ή δέσμια μιας θανάσιμης νυχτερινής αποστολής; Ενσάρκωση του γυναικείου ιδεώδους στον καιρό της ή πηγή και καθρέφτης της απόλυτης τραγικότητας; Σ' αυτά και άλλα ερωτήματα μας απαντά η ίδια η μυθική ηρωίδα, πότε ξεκάθαρα και πότε κρυπτικά, μέσα απ' τις πολυάριθμες δραματικές της ενσαρκώσεις.

Στην Ορέστεια του Αισχύλου (458 π. Χ.) - την τριλογία που αποτελείται από τις τραγωδίες Αγαμέμνων, Χοηφόροι και Ευμενίδες και είναι η μόνη σωζόμενη πλήρης αρχαία τριλογία - η Ηλέκτρα δεν είναι, βέβαια, το κύριο πρόσωπο, κατέχει όμως κομβικό μέρος στις Χοηφόρους, όπου γίνεται συνεργός του αδελφού της Ορέστη στην εκδίκηση για τη δολοφονία του πατέρα τους.

Νεος Κόσμος, 13/9/19

Εδώ, προφανώς, "η κατάσταση ΔΕΝ είναι περίπλοκη". Ποιος τη χάρη τους...

Μετς, 10/9/19

Ένα μικρό χαριτωμένο φάντασμα ξεμύτισε απ' το Α' Νεκροταφείο και τρόμαξε με τους ζωντανούς, αντί να τους τρομάξει.

Νέος Κόσμος, 5/9/19 - II

Και κάπου μέσα στην κακοφωνία των αφισών, μυστηριώδη σπαράγματα ονομάτων.

Νέος Κόσμος, 5/9/19 - I

Απρόσμενο χρωματικό παιχνίδι με τα graffiti της κολόνας και την πραμάτεια μαγαζιού με είδη οικιακής χρήσης.

Νέος Κόσμος, 2/9/19 - III

Ο λούτρινος Ρωμαίος και η Ιουλιέτα του κλέφτηκαν και ντεραπάρισαν μαζί με το τρενάκι της φυγής τους. Επίσης - "Βρείτε τα παπούτσια".

Νέος Κόσμος, 2/9/19 - II

Νεκρή φύση με γάτα. Από τα ελάχιστα ήμερα αιλουροειδή της πόλης που έκατσαν ποτέ να τα φωτογραφίσω. Μάλιστα μόλις αντιλήφθηκε το φακό, πήρε πόζα πάνω στον κάδο.

Νέος Κόσμος, 2/9/19 - I

Νεκρή φύση με γάτα. Από τα ελάχιστα ήμερα αιλουροειδή της πόλης που έκατσαν ποτέ να τα φωτογραφίσω. Μάλιστα μόλις αντιλήφθηκε το φακό, πήρε πόζα πάνω στον κάδο.

Νέος Κόσμος, 13/8/19 - III

Αφού την έβγαλε τη σειρά του, το κάποτε όμορφο κόκκινο σαλόνι παίζει τώρα με τους ίσκιους των δέντρων, στην αυτοσχέδια συνοικιακή χωματερή.

Νέος Κόσμος, 13/8/19 - II

Αφού την έβγαλε τη σειρά του, το κάποτε όμορφο κόκκινο σαλόνι παίζει τώρα με τους ίσκιους των δέντρων, στην αυτοσχέδια συνοικιακή χωματερή.

Νέος Κόσμος, 13/8/19 - I

Αφού την έβγαλε τη σειρά του, το κάποτε όμορφο κόκκινο σαλόνι παίζει τώρα με τους ίσκιους των δέντρων, στην αυτοσχέδια συνοικιακή χωματερή.