Ζηλεύω τους ανθρώπους που ζουν "φυσιολογικά"
Τι κοινό έχει ένας Παγωμένος Άγγελος με μια Κουκουβάγια; Και τα δυο είναι μυθιστορήματα του νεοφερμένου στο χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας - και ήδη βραβευμένου στην Ολλανδία - Νορβηγού συγγραφέα Samuel Bjork (ψευδώνυμο του Frode Sander Oien), ο οποίος επισκέφθηκε πριν λίγες μέρες την Αθήνα με αφορμή την έκδοση των βιβλίων του στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα, σε άψογη μετάφραση της Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη και της Δέσποινας Παπαγρηγοράκη αντίστοιχα. Και τα δυο μιλούν για αποτρόπαια, σχεδόν σουρεαλιστικά εγκλήματα με θύματα μικρά παιδιά και νέους ανθρώπους, ενώ για πρωταγωνιστές έχουν ένα αταίριαστο φαινομενικά, πλην δαιμόνιο αστυνομικό δίδυμο: τη χαρισματική και εύθραυστη, αθεράπευτα πληγωμένη από προσωπικές τραγωδίες Mia Kruger και τον Holger Munch, "παλιά καραβάνα", προ πολλού (και αναγκαστικά) προσγειωμένο σε μια πραγματικότητα που δεν του φέρεται με το γάντι. Πολυτάλαντος αν και ολιγογράφος, με επίγνωση της επιτυχίας του αλλά δίχως έπαρση, ο Bjork προσφέρει μια ενδελεχή, εξομολογητική θεώρηση της αστυνομικής λογοτεχνίας στο σύγχρονο κόσμο, του λεγόμενου "Scandi-noir" (σκανδιναβικού αστυνομικού μυθιστορήματος) και του τι σημαίνει για τον ίδιο η ανάγκη και η διαδικασία της συγγραφής.
