Μετς, 28/4/18

Ανορθόγραφος "γενναίος" ή ανορθόγραφο "μυαλό";

Άλιμος, 25/4/18

Κι εγώ που νόμιζα ότι ήταν πρόσκληση για cosplay... Από κει και κάτω, τι να πρωτοσχολιάσει κανείς από το σουρεαλιστικό, ασύντακτο και ασυνάρτητο κινδυνολογικό παραλήρημα, με αποκορύφωμα και κατακλείδα το "μικρό νανοτσίπ". Φυσικά. Από τα μικρά νανοτσίπ να φοβάσαι. Τα μεγάλα είναι μόνο φιγούρα.

Σταθμός Μετρό Δάφνης, 25/4/18

Τι Δάφνη, τι Δαφνί...

Ο Επιτάφιος Λόγος του Περικλή (2018)

Διαχρονικός ύμνος στο δημοκρατικό πολίτευμα

Αν και συχνά μνημονεύεται ως αυτόνομο κείμενο, ο Περικλέους Επιτάφιος (όπως τον θυμόμαστε από τα σχολικά μας χρόνια) αποτελεί μέρος των Ιστοριών του Θουκυδίδη και συγκεκριμένα, της ενότητας που αναφέρεται στα Πελοποννησιακά (Πελοποννησιακό Πόλεμο). Είναι η κατά προσέγγιση καταγραφή του δημόσιου λόγου τον οποίο εκφώνησε ο λαμπρός ρήτορας και πολιτικός το 430 π.Χ., στην τελετή που οργάνωσε η αθηναϊκή πολιτεία προς τιμήν των πρώτων πεσόντων στο πεδίο της μάχης και ο οποίος θεωρείται - και είναι - υποδειγματικός ως προς την αρτιότητα της δομής και το καίριο του περιεχομένου του, με την απολύτως πρέπουσα συγκινησιακή φόρτιση αλλά και τη σοβαρότητα που επιβάλλεται από το πνεύμα και το κλίμα μιας παρόμοιας περίστασης.

Τα αρχαία κείμενα που δεν συγκαταλέγονται στο αμιγώς θεατρικό είδος έχουμε συνηθίσει να τα διαβάζουμε μάλλον παρά να τα ακούμε. Η ιδέα και πρωτοβουλία της Σοφίας Ε. Πελοποννησίου-Βασιλάκου, επιμελήτριας του Ιδρύματος Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού, να αναθέσει στο βραβευμένο Χιώτη σκηνοθέτη Δήμο Αβδελιώδη την επαναφορά του Επιταφίου στη μορφή με την οποία είχε πρωταρχικά παρουσιαστεί, δηλαδή την προφορική ενώπιον κοινού - όπως είναι άλλωστε και ο προορισμός του - μας υπενθυμίζει τις "ζωντανές", οργανικές ιδιότητες και επιδράσεις των κειμένων αυτών στην καθημερινότητα μιας κοινωνίας που οι βασικές αρχές του μηχανισμού της ήταν, σε γενικές γραμμές, οι ίδιες από τις οποίες ρυθμίζονται (θεωρητικά τουλάχιστον) τα σημερινά δημοκρατικά πολιτεύματα.

Μετς, 20/4/18

Graffiti και κισσός. Πρόσωπο και "μαλλιά". Αρμονικά παράδοξες αντιθέσεις χρωμάτων και υφών, σχημάτων και σχηματισμών, υλών και υλικών.

Συνέντευξη με τη Sara Blaedel (2018)

Έχω το αυτονόητο δικαίωμα να είμαι ο εαυτός μου

Στην πατρίδα της την αποκαλούν "βασίλισσα του εγκλήματος". Πρωτοεμφανίστηκε στην αστυνομική λογοτεχνία το 2004 με το μυθιστόρημα Πράσινη Σκόνη, πρώτο σειράς βιβλίων με πρωταγωνίστρια την αστυνομική ερευνήτρια Louise Rick, πολύ πριν οι δυναμικές και σκληροτράχηλες γυναίκες αστυνομικοί γίνουν της μόδας. Κόρη του δημοσιογράφου Leif Blaedel και της ηθοποιού Annegrethe Nissen, η πολυβραβευμένη Δανή συγγραφέας Sara Blaedel γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη και εργάστηκε και η ίδια ως ρεπόρτερ, προτού στραφεί αποκλειστικά στη συγγραφή και εγκατασταθεί μόνιμα στη Νέα Υόρκη. Με αφορμή την προώθηση της Αγνοούμενης, του τελευταίου ως τώρα μυθιστορήματός της με τη Louise Rick στον κεντρικό ρόλο, που κυκλοφόρησε φέτος στην Ελλάδα από τον Κλειδάριθμο (από τις ίδιες εκδόσεις έχουν βγει και άλλα δυο βιβλία της - Ξεχασμένα Κορίτσια και Φονικό Δάσος - ενώ από τον Ψυχογιό είχαν νωρίτερα κυκλοφορήσει τα Πράσινη Σκόνη και Λέγε Με Πριγκίπισσα), η Sara Blaedel επισκέφθηκε την Αθήνα τον Απρίλιο του 2018 για σειρά παρουσιάσεων και συνεντεύξεων.

Μετς, 17/4/18

Ποιος είπε ότι η νύχτα δεν έχει χρώματα;

Σταθμός Μετρό Δάφνης, 17/4/18

Ποιος είπε ότι η νύχτα δεν έχει χρώματα;

Νέος Κόσμος, 17/4/18

"Πληρωμένη" απάντηση στην αρχική, ανορθόγραφη συλλήβδην απαξίωση που απαθανάτισα τρία χρόνια πριν. Η λήψη ετεροχρονισμένη, αφού έγινε γύρω στο Πάσχα.

Νέος Κόσμος, 13/4/18

Ένας πρίγκιπας στο θρόνο του. Παραλίγο να μου τον τρομάξει ο ρακοσυλλέκτης με το τρίκυκλο που έκανε τους γύρους του στους κάδους της γειτονιάς, αλλά ευτυχώς απεφεύχθη το δυσάρεστο. Bonus το ζευγάρι λευκών γυναικείων παπουτσιών που ήρθε να κάνει συντροφιά στα υπόλοιπα ανεπιθύμητα, πλέον, για τους ανθρώπους αντικείμενα. Στο βάθος αριστερά, δυο - ή μάλλον, τρεις - από τις κυρίες της γατοπαρέας.