Τα μύχια μιας καρδιάς
Ύστερ' από το περιστατικό που περιγράψαμε τελευταία (βλ. ΣΗΜΕΙΩΣΗ), οι σχέσεις ανάμεσα στον κληρικό και το γιατρό, αν κι έμειναν φαινομενικά οι ίδιες, στην πραγματικότητα απέκτησαν έναν χαρακτήρα διαφορετικό απ' ό,τι πριν. Το πνεύμα του Roger Chillingworth είχε τώρα ανοιχτό μπροστά του ένα αρκετά βατό μονοπάτι. Κι όμως, δεν ήταν ακριβώς ο δρόμος τον οποίο είχε προετοιμαστεί ν' ακολουθήσει. Όσο κι αν έδειχνε ήρεμος, ευγενικός και μετρημένος, πολύ φοβόμαστε πως ο δύστυχος αυτός γέρος είχε βαθιά μέσα του κρυμμένη μια κακεντρέχεια, λανθάνουσα ως τότε αλλά τώρα πια εντελώς συνειδητή, η οποία τον κέντριζε να σκαρφιστεί μια εκδίκηση πιο άμεση απ' ό,τι οποιοσδήποτε θνητός είχε ποτέ πραγματοποιήσει ενάντια σ' έναν εχθρό του: να γίνει ο μοναδικός έμπιστος φίλος, στον οποίο ο άλλος θα ομολογούσε όλους τους φόβους και τις τύψεις, την αγωνία του, την απροσποίητη μεταμέλεια, τις σκέψεις τις αμαρτωλές του παρελθόντος που του κατέκλυζαν το νου όσο κι αν τις έδιωχνε! Όλο εκείνο το μαράζι των ενοχών του, που το κρατούσε κρυφό απ' τον κόσμο, θα το φανέρωνε τώρα σ' αυτόν, τον Άσπλαχνο, αυτόν, τον Ανελέητο! Όλοι εκείνοι οι σκοτεινοί θησαυροί θα γίνονταν τώρα δικοί του, του ίδιου ανθρώπου στον οποίο τίποτ' άλλο δεν έφτανε για να ξεπληρώσει το χρέος της εκδίκησης!
