Ο Ingo Siegner στην Αθήνα (2017)

Φαίνομαι έξυπνος, αλλά δεν είμαι και τόσο έξυπνος

Από τα σημαντικότερα ονόματα στο χώρο της σύγχρονης λογοτεχνίας για παιδιά, ο βραβευμένος Γερμανός συγγραφέας και εικονογράφος Ingo Siegner, δημιουργός της πανευρωπαϊκά δημοφιλούς σειράς βιβλίων με ήρωα το μικρό δράκο Καρύδα, βρέθηκε για λίγες μέρες στην Αθήνα στα τέλη Μαρτίου για σειρά εκδηλώσεων αφιερωμένων στον ίδιο και το έργο του, προσκεκλημένος των εκδόσεων Μεταίχμιο - από τις οποίες κυκλοφορούν τα βιβλία του στην Ελλάδα, σε μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου - και του Goethe-Institut. Με αφορμή την κυκλοφορία στη χώρα μας του πιο πρόσφατου βιβλίου της σειράς, με τίτλο Ο Μικρός Δράκος Καρύδας στην Εποχή των Δεινοσαύρων, ο Ingo Siegner έδωσε το απόγευμα της Πέμπτης, 30 Μαρτίου, συνέντευξη Τύπου στο πατάρι του πολυχώρου των εκδόσεων Μεταίχμιο, με διερμηνέα τη μεταφράστριά του Μαρία Αγγελίδου.

Ιδιαίτερα προσιτός και παραστατικός, κινούμενος με άνεση μεταξύ τριών γλωσσών (της μητρικής του γερμανικής, της γαλλικής - στην οποία εκφράζεται άπταιστα, τόσο προφορικά όσο και γραπτά - και της αγγλικής), ο συγγραφέας καλησπέρισε στα Ελληνικά το ακροατήριο και προχώρησε σε μια αυτοπαρουσίαση από την οποία δεν έλειπε το χιούμορ.

Παλαιό Φάληρο, 30/3/17 - II

Symphony in yellower.

Παλαιό Φάληρο, 30/3/17 - I

Symphony in yellow.

The Curing Room (2016)

Ήταν ένα μικρό κελάρι

Άνοιξη του 1944. Στο κελάρι ενός ερημωμένου πολωνικού μοναστηριού βρίσκονται ερμητικά κλεισμένοι εφτά Ρώσοι στρατιώτες, αιχμάλωτοι των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής που αποχωρούν αποδεκατισμένα από τις συμμαχικές δυνάμεις. Ολόγυμνοι, δίχως φαγητό ούτε νερό και χωρίς καμιά δυνατότητα διαφυγής, περιμένουν την προέλαση των σοβιετικών τεθωρακισμένων Τ-34 που θα τους απελευθερώσουν. Καθώς όμως οι μέρες περνούν και βοήθεια δεν έρχεται από πουθενά, η ανάγκη να μείνουν ζωντανοί βάζει σε όλο και μεγαλύτερη δοκιμασία τις αρχές, τις αξίες και τους κανόνες που τους ορίζουν ως ανθρώπινα όντα...

Εμπνευσμένος από πραγματικά - δυστυχώς - γεγονότα, ο Αμερικανός ηθοποιός, σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας David Ian Lee εξερευνά με τολμηρή οξυδέρκεια και παρρησία τις ανθρώπινες αντιδράσεις σε ακρότατες συνθήκες περιορισμού και στέρησης, ενώ το ότι πρόκειται για ήδη εξαντλημένους στρατιώτες σε καιρό πολέμου εντείνει το επισφαλές της ψυχικής αντοχής των ηρώων και τη βιαιότητα της ανταπόκρισής τους σε μια ανυπέρβλητη, ουσιαστικά, δοκιμασία. Θέμα αδιαμφισβήτητα πρόσφορο για την ανατομία της ανθρώπινης κατάστασης - ας θυμηθούμε για παράδειγμα τον Άρχοντα των Μυγών του William Golding ή τον Ένατο Σχηματισμό του πρόσφατα εκλιπόντος William Peter Blatty - ο πλήρης εγκλεισμός με αφαίρεση ως και των στοιχειωδώς απαραίτητων για την επιβίωση λειτουργεί ως αφετηρία για μια προσέγγιση του "κοιμισμένου κτήνους" που ο καθένας μπορεί να κρύβει μέσα του: "όλοι είμαστε ικανοί για τις μικρές μας θηριωδίες", όπως διαπιστώνει ο συγγραφέας διά στόματος ενός από τους πρωταγωνιστές του.

Σύνταγμα, 15/3/17

Καφές με φόντο μουντζουρωμένο graffiti, από το Solo Cafe στο Σύνταγμα.

Παλαιό Φάληρο, 10/3/17 - II

Σπεύδε βραδέως...

Παλαιό Φάληρο, 10/3/17 - I

Αναρριχώμενη ντοματιά στον τοίχο βεράντας.

Νέος Κόσμος, 10/3/17 - II

Η κακοφωνία της αφισοκόλλησης καλά κρατεί.

Νέος Κόσμος, 10/3/17 - I

Η κακοφωνία της αφισοκόλλησης καλά κρατεί.

Παλαιό Φάληρο, 8/3/17

Μοναχική παπαρούνα σε εγκαταλελειμμένη αυλή.

Νέος Κόσμος, 8/3/17 - II

Η κακοφωνία της αφισοκόλλησης.

Νέος Κόσμος, 8/3/17 - I

Δυο χαρούμενα Volkswagen στην είσοδο συνεργείου αυτοκινήτων.

Μετς, 8/3/17 - III

Απροσχεδίαστο οπτικό εφέ στη διάρκεια φωτογράφισης graffiti.

Μετς, 8/3/17 - II

Απροσχεδίαστο οπτικό εφέ στη διάρκεια φωτογράφισης graffiti.

Μετς, 8/3/17 - I

Μια φράουλα στον τοίχο.

Οθέλλος - Ο Μαύρος της Βενετίας (2016)

Το τέρας με τα πράσινα μάτια

Από τα πλέον εμβληματικά, πολυπαιγμένα παγκοσμίως και πολυδιασκευασμένα για τη σκηνή και την οθόνη έργα του William Shakespeare, ο Οθέλλος (με τον επεξηγηματικό υπότιτλο Ο Μαύρος της Βενετίας) εικάζεται ότι γράφτηκε το 1603, έχοντας ως αφετηρία το διήγημα Ένας Μαυριτανός Αρχηγός (Un Capitano Moro, 1565) του Giovanni Battista Giraldi, μαθητή του Boccaccio και γνωστότερου με το ακαδημαϊκό προσωνύμιο Il Cinthio. Η υπόθεση του πρωτοτύπου βασίστηκε πιθανώς στην ιστορία Τα Τρία Μήλα από τις Χίλιες & Μια Νύχτες, ή ίσως και σε αληθινό περιστατικό που έλαβε χώρα στη Βενετία των αρχών του 16ου αιώνα - ενώ η μεταγενέστερη έμπνευση του Shakespeare μπορεί να προήλθε και από το γεγονός ότι ο αγγλικός στρατός της δικής του εποχής είχε αρχίσει να προσλαμβάνει Μαυριτανούς μισθοφόρους.

Έχοντας κερδίσει στην κυριολεξία με το σπαθί του (με τη γενναιότητα και τις νίκες του στις μάχες εναντίον των Τούρκων) τα προνόμια των Βενετών ευγενών, ο "μαύρος" στρατηγός Οθέλλος κερδίζει επίσης την καρδιά της ωραίας "λευκής" αρχοντοπούλας Δυσδαιμόνας, η οποία δέχεται να τον παντρευτεί κρυφά, αψηφώντας την οργή του πατέρα της, Βραβάντιου. Αυτό όμως δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντά το άκρως αντισυμβατικό για τους καιρούς εκείνους ζευγάρι. Ο έρωτάς τους θα δοκιμαστεί σκληρά από μύριες άλλες αντιξοότητες, με πρώτη και χειρότερη το φίδι που ο Οθέλλος κρύβει στον κόρφο του: τον υπέρμετρα φιλόδοξο και απύθμενα ζηλόφθονο, δήθεν αφοσιωμένο αλλά αδίστακτο μηχανορράφο υπασπιστή του, Ιάγο.

Το Σπίτι Μόνο (2016)

Το σπίτι των πνευμάτων και πάσης σαρκός

Το Σπίτι Μόνο είναι το πρώτο, εκτενές ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Αιγυπτιώτη σκηνοθέτη του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, χορευτή και ηθοποιού Κοραή Δαμάτη, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Ελλάδα από το 1962. Εμπνευσμένο εν μέρει από τα πολυτάραχα παιδικά χρόνια και τις εμπειρίες ενηλικίωσης του συγγραφέα, Το Σπίτι Μόνο ιστορεί τη ζωή του Παύλου, γεννημένου με την "κατάρα" και μαζί την ευλογία της καλλιτεχνικής ιδιοσυγκρασίας, κυριολεκτικά από την πρώτη ανάσα του μέσα στη μήτρα ως το καταστάλαγμα της πορείας και της ύπαρξής του. Το βιβλίο, που η συγγραφή του κράτησε οχτώ χρόνια, κυκλοφόρησε τον περσινό Μάρτιο σε ιδιαίτερα καλαίσθητη και φροντισμένη τυπογραφικά έκδοση από τον Γαβριηλίδη.

Αν και η αφήγηση ξετυλίγεται κυρίως σε τρίτο πρόσωπο, η υποκειμενικότητα του κεντρικού ήρωα δεσπόζει σε βαθμό ώστε ο αναγνώστης να παρακολουθεί τα μυθιστορηματικά γεγονότα με το βλέμμα και την αντίληψη του Παύλου, να τα διυλίζει μέσα από ένα πυκνό πλέγμα αισθήσεων, σκέψεων και συναισθημάτων που ανήκουν εξίσου στον ίδιο και στον (έμμεσο) αφηγητή. Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου, εξάλλου, ανοίγει με μια σύντομη παράγραφο σε πρώτο πρόσωπο, όπου με ποιητική αφαιρετικότητα περιγράφονται συναισθηματικά και αισθησιακά τοπία, σκηνές και εικόνες με άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε εφιαλτικές συνδηλώσεις, οι οποίες θα βρουν τις άμεσα ορατές ή συγκαλυμμένες αντιστοιχίες τους στα γεγονότα που εξιστορούνται στη συνέχεια, σε τρίτο πρόσωπο.

Παλαιό Φάληρο, 2/3/17 - II

Ποιος είπε ότι η όψη χωρίς λογότυπο πρέπει να είναι άδεια ή βαρετή; Από το Single Estate στη Σόλωνος.

Παλαιό Φάληρο, 2/3/17 - I

Ως και οι κούπες μας πήραν είδηση! Από το Single Estate στη Σόλωνος.