Η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου
Ένα μοναχικό παγκάκι σ' ένα σκοτεινό, αθέατο πάρκο. Ένας μεσόκοπος άντρας με βγαλμένα τα παπούτσια κάθεται διαβάζοντας ύμνους από ένα μικρό ψαλτήριο. Δίπλα του ακουμπισμένη μια παλιά καφέ βαλίτσα.
Αυτή η βαλίτσα είναι όλη κι όλη η ζωή του Χρυσοβαλάντη, ενός πρώην εργαζόμενου στο χώρο των εκδόσεων και των γραφικών τεχνών, ο οποίος βρέθηκε άξαφνα χωρίς δουλειά και αναγκάζεται να παλέψει απ' την αρχή για μια θέση στον αττικό ήλιο. Ολομόναχος, άρρωστος, άστεγος και απένταρος, αποδιωγμένος και κατατρεγμένος από ανθρώπους και συγκυρίες, προσφεύγει στο Θεό γυρεύοντας τη δικαίωση και την καταξίωση που η κοινωνία πεισματικά του αρνείται.
Βασισμένος στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μάκη Τσίτα (που τιμήθηκε φέτος με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και σε διασκευή του ίδιου του συγγραφέα, ο θεατρικός μονόλογος Μάρτυς μου ο Θεός συμπυκνώνει στη μιάμιση ώρα της διάρκειάς του 270 περίπου σελίδες έντυπης αφήγησης, βγάζοντας στην επιφάνεια όλο το κωμικοτραγικό παράλογο της μοίρας ενός ανθρώπου ο οποίος παραδέρνει σ' έναν φαύλο κύκλο κακοτυχίας, δυσβάστακτο για τις ψυχικές και πνευματικές του αντοχές. Και συγχρόνως, τον κοινωνικοπολιτικό σουρεαλισμό της τελευταίας τριακονταετίας στην Ελλάδα, μέσα απ' την ανελέητα σαρκαστική αναπόληση μιας εποχής δανεισμένης ευημερίας - τότε που "λεφτά υπήρχαν" και αγόραζαν τα πάντα: συνειδήσεις, επαγγελματική αφοσίωση, ιατρικές παροχές, καθημερινές ανέσεις, ακόμα και τον έρωτα ή τους οικογενειακούς δεσμούς.
