Εφευρίσκοντας ξανά τη γλώσσα των θεών
Η μυθιστορηματική βιογραφία ως είδος λογοτεχνικό συνδυάζει στην πραγμάτωσή της τη μυθοπλαστική παράμετρο με την ιστορική. Το γεγονός αυτό και μόνο προσδίδει στη συγγραφή της χαρακτήρα εξ ορισμού πολυδιάστατο και διπλά φιλόδοξο, αφού ο μυθιστοριογράφος καλείται να συγχωνεύσει ένα πλήθος καλά αφομοιωμένων ιστορικών - και άρα πραγματικών - στοιχείων με το καθαρό προϊόν της δημιουργικής του φαντασίας. Στην περίπτωση του Στην Πυρά του Έρωτα Πεθαίνω Δυστυχής υπεισέρχεται κι ένας τρίτος παράγοντας: η προσωπική, κατά κάποιον τρόπο, εμπλοκή του συγγραφέα στο μυθιστορηματικό του σύμπαν, αφού επιλέγει να αφηγηθεί τη ζωή του βιογραφούμενου σε πρώτο πρόσωπο, υποδυόμενος, θα μπορούσε να πει κανείς, τον ήρωά του, σ' ένα ιδιόμορφο και εξαιρετικά ενδιαφέρον παιχνίδι ρόλων όπου και ο ήρωας, με τη σειρά του, ενδύεται τις προθέσεις του συγγραφέα και καθίσταται δικό του φερέφωνο. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σ' ένα έργο το οποίο επιχειρεί να εκθέσει εκ των έσω και να ερμηνεύσει μια εκρηκτική προσωπικότητα, μια μορφή αμφιλεγόμενη όσο και γοητευτική, η οποία επηρέασε καθοριστικά τη φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη των αιώνων.
