Όταν η Ομορφιά συναντά την Ομορφιά
Το απόγευμα της 19ης Απριλίου του 1915, παραμονή του απόπλου της μοίρας του για την Καλλίπολη (θέατρο της επικείμενης συντριπτικής ήττας των Βρετανών και των συμμάχων τους από τις οθωμανικές δυνάμεις), ο Άγγλος ποιητής και αξιωματικός του βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού Rupert Brooke άφηνε την τελευταία του πνοή στον όρμο Τρεις Μπούκες της Σκύρου, σε ηλικία 28 μόλις ετών. Σε καιρό πολέμου και ενώ είχε καταταγεί εθελοντικά, δεν βρήκε ηρωικό θάνατο στη μάχη, αλλά έπεσε άρρωστος από ηλίαση και δυσεντερία (και πιθανώς και ελονοσία) που προκάλεσε ραγδαία σήψη. Έναν αιώνα νωρίτερα, ο συμπατριώτης του λόρδος Byron, φημισμένος ρομαντικός ποιητής και ένθερμος φιλέλληνας, είχε και εκείνος χαθεί νεότατος στο Μεσολόγγι, από βαρύ κρυολόγημα με την ίδια ακριβώς κατάληξη.
Έχοντας ήδη υπόψη τη βιογραφία του Byron και διαβάζοντας την κατατοπιστικότατη εισαγωγή και το διεξοδικό χρονολόγιο που συνέταξαν ο Ηλίας Γκρης και η Κερασία Κάραλη - οι οποίοι επίσης ανθολόγησαν και μετέφρασαν τό μισό περίπου από το συνολικό ποιητικό έργο του Brooke - στην αφιερωματική έκδοση Rupert Brooke: Ποιήματα, ο Ποιητής και η Σκύρος (Γκοβόστης 2015), παρατηρούμε ενδιαφέρουσες ομοιότητες στο θυελλώδη βίο και το πρόωρο, άδικο τέλος των δυο ποιητών.
