Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες (2016)

Ο γύρος του κόσμου σε 120 λεπτά

Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες δεν χρειάζεται συστάσεις: βιβλίο κοσμαγάπητο και χιλιοδιαβασμένο, πολυδιασκευασμένο για τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, καθώς και για το θέατρο (έχει επίσης υπάρξει ως μιούζικαλ - σε παραγωγή & κείμενο του Orson Welles και μουσική & στίχους τραγουδιών του Cole Porter - και πιο πρόσφατα ως βιντεοπαιχνίδι). Πέρα απ' την καταιγιστική δράση, τη συναρπαστική ζωντάνια και το χιούμορ του, που ακόμα και σήμερα ελκύουν αναγνώστες και θεατές παγκοσμίως, το άτυπο (εφόσον ξεφεύγει απ' το πεδίο της επιστημονικής φαντασίας, όπου διακρίθηκε κυρίως ο συγγραφέας του) αυτό μυθιστόρημα του Jules Verne προσφέρει και μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιστορική εικόνα των μέσων συγκοινωνίας και τρόπων ταξιδιού στα τέλη του 19ου αιώνα. Το σχεδόν αδιανόητο στοίχημα του εμβληματικού ήρωά του, Phileas Fogg, με το χρόνο είναι ταυτόχρονα και στοίχημα του Verne με την εποχή του - την κρίσιμη εκείνη καμπή όπου η Βιομηχανική Επανάσταση προετοίμαζε το έδαφος για τη ραγδαία τεχνολογική πρόοδο του 20ού αιώνα, αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος έμελλε στο εξής να βιώνει την καθημερινότητά του.

Συνέντευξη με τη Lee McGeorge Durrell (2016)

Όλα ξεκίνησαν από ένα βιβλίο...

Το 1956, ο φυσιοδίφης Gerald Durrell (μικρότερος αδελφός του φιλέλληνα μυθιστοριογράφου και ποιητή Lawrence Durrell) εξέδωσε το έκτο του βιβλίο, ένα εκτενές αυτοβιογραφικό αφήγημα με τον εύγλωττο τίτλο Η Οικογένειά μου & Άλλα Ζώα, όπου με οξυδέρκεια και αχαλίνωτο χιούμορ εξιστορεί τις περιπέτειες του ίδιου (σε ηλικία δέκα ετών) και της οικογένειάς του κατά την πενταετή παραμονή τους στην Κέρκυρα. Θα ακολουθούσαν δυο ακόμα βιβλία στο ίδιο πνεύμα και με τους ίδιους πρωταγωνιστές: Ζώα, Πουλιά & Συγγενείς (1969) και Ο Κήπος των Θεών (1978). Με την ευκαιρία της πρόσφατης κυκλοφορίας σε ελληνική μετάφραση του πρώτου μέρους της λεγόμενης "Τριλογίας της Κέρκυρας" από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, η δεύτερη σύζυγος και στενή συνεργάτις του συγγραφέα, Lee McGeorge Durrell, αναλύει και αναδεικνύει τη διαχρονικότητα του βιβλίου μέσα από τις περιβαλλοντολογικές όσο και κοινωνιολογικές προεκτάσεις του.

Το ενδιαφέρον σας για τα ζώα από πού πηγάζει;

Οι Ανεΐνες (2016)

Το είδωλο μιας προσωπικής μυθολογίας

Η γιαγιά μου η Μαρία ήταν άνθρωπος δύσπιστος. Και δύστροπος, με τη διαρκώς εχθρική καχυποψία των οριακά αμόρφωτων (δεν είχε βγάλει το δημοτικό) απέναντι στους υποτίθεται γραμματιζούμενους. Ήξερε βέβαια να διαβάζει - και ό,τι έντυπο υλικό έπεφτε στα χέρια της, από παιδικά παραμύθια ως τις καθημερινές εφημερίδες και από τη σαρακοφαγωμένη της Ιερά Σύνοψη ως τα μεταφρασμένα θεατρικά του Ibsen και του Williams, το ξεκοκάλιζε με μανία. Τώρα τι καταλάβαινε από τα διαβάσματά της, μονάχα εκείνη το 'ξερε. Ό,τι απορίες μπορεί να είχε, σπάνια τις συζητούσε. Είτε από εγωισμό, είτε από φόβο μην την κοροϊδέψουν. Κι όποτε αναγκαζόταν να καταδεχτεί τα φώτα μας, νιώθαμε λες και δίναμε εξετάσεις μπροστά σ' έναν αδέκαστο και άκρως απρόβλεπτο κριτή, που αν τυχόν δεν τον ικανοποιούσε η απάντησή μας, δεν το 'χε σε τίποτα να μας πάρει το κεφάλι. Ήταν εξπέρ στο να αντιστρέφει τους ρόλους η γιαγιά μου, Θεός σχωρέσ' την.

Πλάκα, 4/5/16

Παγόνι-αντιρρησίας σε δρομάκι της Πλάκας. Ο πάντα συναρπαστικός αλληλοσχολιασμός (και αλληλο-"βανδαλισμός") των graffiti.