Η Εξορία των Αρχαγγέλων (2005)

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Η Εξορία των Αρχαγγέλων (2005)

Λόγια δίχως τη μουσική

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ

Εκδόσεις: Ιωλκός
Έτος Έκδοσης: 2005
Χαρτόδετο, Μεγάλου Σχήματος (17x24)
Σελίδες: 64
Πίνακας Εξωφύλλου: Henri Matisse, Les Plumes Blanches (1919)

ISBN 960-426-366-8

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

Η συλλογή περιλαμβάνει ποιήματα δημοσιευμένα στο ετήσιο Ποιητικό Ημερολόγιο των εκδόσεων Ιωλκός, καθώς και στίχους τραγουδιών από τα άλμπουμ Ο Κήπος της Περσεφόνης (2000), Xibalba (2007) και Μαύρος Καθρέφτης (2008) της Vamp in a Box. Στα άλμπουμ αυτά περιέχονται επίσης μελοποιημένα ποιήματα της συλλογής Μαύρος Καθρέφτης (Οι Εκδόσεις των Φίλων 2015).

Ανάγνωση δείγματος ΕΔΩ.

ΕΓΡΑΨΑΝ

Ελένη Γκίκα - Εφημερίδα Έθνος της Κυριακής, 22 Μαρτίου 2005:

"Με τίτλους έμπλεους μουσικής και εικαστικής αντίληψης (Το βαλς της μεθυσμένης σκιάς, Μικρή φούγκα σε μοβ παστέλ, Παρισινό ελεγείο, Ακουαρέλα) συγκεντρώνει στους στίχους της όλες της τις αγάπες: μουσικότητα και λυρική πρόζα, αέρα γοτθικής ιστορίας και γραφής και μια ατμοσφαιρική γεύση μυστηρίου".

Γεώργ. Παντ. Αναγνωστόπουλος - Περιοδικό Παρουσία, Αγρίνιο 2005:

"Τα ποιήματα της συλλογής αυτής είναι γραμμένα με τον παραδοσιακό τρόπο, της ρίμας και της ομοιοκαταληξίας με κάποιες εξαιρέσεις. [...] Το νόημα και το συναίσθημα των ποιημάτων της είναι αδρό και το λεξιλόγιό της ποικίλο, πλούσιο και δυνατό, ώστε το ποίημα να αποπνέει τον αέρα ενός υγιούς και γεροδεμένου σχήματος. [...] Το περιεχόμενο των ποιημάτων είναι πλούσιο κατά τα ερεθίσματα ή την έμπνευσή τους. Έτσι η συλλογή δεν είναι μονοδιάστατη και κουραστική. Δοσμένα τα ποιήματα κατά τη μορφή ανάλογα με τη διάθεση του ποιήματος και τα ήθη του, έχουν το καθένα το δικό του χαρακτήρα. Από πεντάστιχες ή τετράστιχες [...] στροφές, με τα ρεφρέν τους, μέχρι τις πολύστιχες στροφές 12 και 13 συλλαβών ιαμβικού ή τροχαϊκού ρυθμού ανάλογα με το ποίημα".

Στέλλα Μπάκνη - Εφημερίδα Μυροβόλος Χίου, 15 Απριλίου 2005:

"Η Μάριον Χωρεάνθη [...] μας δίνει στον νέο της βιβλίο Η Εξορία των Αρχαγγέλων ένα μπουκέτο τρυφερών ποιημάτων, που αξίζουν την προσοχή μας διότι είναι γραμμένα με ύφος ζεστό, ανθρώπινο και πολύ προσιτό. Δεν εμπλέκει τον αναγνώστη σε στενωπούς δύσβατες, αλλά δεν χάνει τίποτα από την ποιότητα και τον σεβασμό που οφείλει ο καθένας που γράφει στους αναγνώστες. Η Μάριον τήρησε ευλαβικά αυτούς τους άγραφτους όρους και πέτυχε να δώσει τη νέα της ποιητική συλλογή με τρόπο που ανεβάζει τους χτύπους της καρδιάς μας. Η γραφή της μας παρασύρει αβίαστα σε δρόμους νέους, όπου σε κάθε βήμα αναδύονται όλο και πιο πολύ συναισθήματα που δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχουν. Αναπηδούν νέες γνώσεις με φρεσκάδα και διάθεση να αναδείξουν τα απλά, τα σύνθετα μα πάντα ποιοτικά είτε πράγματα, είτε γεγονότα, αλλά κυρίως τις σταθερές αξίες που απέμειναν στις ημέρες της απαξίωσης των πάντων".

Κώστας Ριζάκης - Λαμία, 17 Απριλίου 2005:

"Συνάντησα (πολλά) ολοκληρωμένα ποιήματα, όπου με ξάφνιασαν η ζωηρή φαντασία, η έντονη εικονοποιΐα και η παραστατική δεινότητα [...]. Τέλος, η αμεσότητα του βιώματος στις συνθέσεις, χάρη στον πλούτο του λυρισμού [...] δεν φτάνει ποτέ στην ωμότητα, λειτουργώντας έτσι 'ποιητικά'".

Έλλη Γιαννοπούλου - Αθήνα, 18 Απριλίου 2005:

"Εντυπωσιακό το πρώτο [...] βιβλίο με τα ποιήματα. Εκτιμώ πολύ την 'έρρυθμη' ποίηση, που έλεγε ο πρόωρα χαμένος συμπατριώτης μας Γιάννης Κουφός. Ο ίδιος πρόσθετε ότι πολλοί από αυτούς που πρωτοδημοσιεύουν στον ελεύθερο στίχο, δεν έχουν γράψει ούτε ένα τετράστιχο".

Μπάμπης Σαχτούρης - Εφημερίδα Δημοκρατική Χίου, 19 Απριλίου 2005:

"Η πρώτη εντύπωση που αποκομίσαμε ανοίγοντας το βιβλίο είναι ότι πρόκειται για στίχους υπέροχων τραγουδιών. Και πραγματικά [...] από την πρώτη κιόλας γραμμή τους, σου 'ρχεται να τα τραγουδήσεις, με τις μελωδίες που είναι κρυμμένες μέσα τους και περιμένουν τα χείλη σου και την καρδιά σου για να γίνουν πραγματικοί ήχοι και να ξεχυθούν στο φως... Στα χέρια ενός μάστορα της μουσικής, θα μπορούσαν να γίνουν υπέροχες ροκ μπαλάντες αλλά και θαυμάσια 'έντεχνα' λαϊκά τραγούδια. Και όμως ο ρόλος τους δεν εξαντλείται στην προσμονή της μελοποίησης [...]. Μέσα τους κρύβεται μια δυνατή ποίηση, που παρά την απλότητα των θεμάτων και του τρόπου της γραφής, σε κάνει να τα κατατάξεις στην κατηγορία των πολύ αξιόλογων ποιητικών δημιουργημάτων. Αξίζει να διαβαστούν τα ποιήματα από πολλά μάτια, αν και ευχής έργο θα ήταν, παράλληλα, να στολιστούν οι λέξεις με τις νότες που φυλάνε σαν ακριβά στολίδια πίσω από τα γράμματα που τις συνθέτουν".

Κλειώ Μαστοράκη - Εφημερίδα Χιαχτίδα Χίου, 15 Μαΐου 2005:

"Στην ουσία πρόκειται για λόγια χωρίς μουσική [...] που μέσα από την ευαισθησία της Μάριον εκφράζονται με τέτοιο Κλειώ Μαστοράκητρόπο που είναι λες και σου χαϊδεύουν τα αυτιά".

Μιχάλης Π. Δελησάββας - Χαλάνδρι, 18 Μαΐου 2005:

"Μένω κατάπληκτος και ακόμα πλέω στο πέλαγος των Αρχαγγέλων [...] με τα μελτέμια των ρυθμών, των μέτρων, των θεμάτων, των ομοιοκαταληξιών [...]. Πιο πολύ μου φέρνει προς τον Σκαρίμπα του οποίου το τραγικό-ειρωνικό ύφος του έδωσε και τη θέση, την ξεχωριστή, που έχει στην ποίησή μας. Ένα είδος τέτοιου παιγνιώδους-τραγικού ύφους διαφαίνεται πολύ καθαρά [...] σε συνδυασμό προς κάποιες καρυωτακικού τύπου τραγικές απηχήσεις [...] που δίνουν πολλές δυνατότητες όταν συνειδητοποιήσει αυτή τη μοναδικότητα που κομίζει".

Κωνσταντίνος Κ. Παπαδημητρίου - Αγ. Παρασκευή Αττικής, 18 Μαΐου 2005:

"Στίχους σαν αυτούς της Φούγκας δεν βρίσκει κανείς εύκολα σε άλλους ομοτέχνους μας. Και σ' άλλα ποιήματα της συλλογής οι στίχοι είναι λυρικότατοι και ευωδιαστοί".

Χρυσούλα Σπυρέλη - Αγρίνιο, 20 Μαΐου 2005:

"Στίχος, μουσική, χορευτικές κινήσεις στο ρυθμό του βαλς ή του μπλουζ. Παντού μουσική που δίνει την αίσθηση παρόντων και όχι εξορίστων αγγέλων. Το Παρισινό ελεγείο είναι μια μελέτη Έρωτα και Θανάτου αλλά και η Απάντηση σ' ένα σονέτο είναι ο Έρωτας στον αναμενόμενο περίπατο του Θανάτου. Κάπως έτσι και οι 'μόρτες' που βαδίζουν μεθυσμένοι πάνω στο σπασμένο δεκαπεντασύλλαβο με τα Ζόρικα Γαρίφαλα. Ανάμεσα στα δυο Νυχτερινά κυματίζουν τα μυστικά του Έρωτα και οι ψίθυροι του Θανάτου που δηλώνονται σ' ένα χρόνο παρελθοντικό στο I, ενώ στο II μεταλάσσονται σε σκηνές του παρόντος ή του μέλλοντος και μας αφορούν όλους, όσες φορές κι αν τους διαβάζουμε".

Θ. Μ. Πολίτης - Εφημερίδα Ελεύθερος Αγρινίου, 23 Μαΐου 2005:

"Στις 64 σελίδες [...] του κομψού και καλλιτεχνικής εμφάνισης τόμου, καταχωρήθηκαν 38 ποιήματα τα οποία η ποιήτρια χαρακτηρίζει [...] ως 'Λόγια δίχως τη μουσική'. Πράγμα που ειδοποιεί, εμμέσως, ότι πρόκειται για μελοποιημένη ποίησή της [...]. Η πολυτάλαντη καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία της Μάριον Χωρεάνθη ευτύχησε να παροχετεύσει - και στην ποίηση - ένα μέρος από τις εσωτερικές της διεργασίες, ειδοποιώντας έτσι και για το μέτρο των δυνατοτήτων της και για τις διαστάσεις των ταλέντων της".