Παλαιό Φάληρο, 22/4/16

Ξεκαθαρίζοντας κάτι παλιά στικάκια, βρήκα αυτήν εδώ τη φωτό, τραβηγμένη από τη Βερίνα της οποίας την κιθάρα κουρντίζω. Την ανεβάζω απλώς για την ιστορία.

Νέος Κόσμος, 20/4/16

Αδέρφια συνωμοσιολόγοι, αυτοί εδώ πάνε να σας φάνε το ψωμί. Αφίσα "καταγγελίας" για... το φετινό Μαραθώνιο (!) της Αθήνας, σε κολόνα πολυκατοικίας δίπλα σε στάση λεωφορείου στο Νέο Κόσμο. Είπαμε να μη χάφτουμε ασυζητητί τις "επίσημες" εκδοχές, αλλά και το να βαφτίζουμε τη διεξαγωγή ενός αθλητικού γεγονότος "στρατιωτική άσκηση" πάει πολύ. Η διατύπωση δε του συλλογισμού στέλνει τον κ. Ζουράρι αδιάβαστο. Bonus η χειρόγραφη αγγελία του μέντιουμ από κάτω. Πέρα απ' την πλάκα τώρα, οι ακρότητες και η δημιουργία "πολεμικού" κλίματος με την παραμικρή αφορμή είναι επικίνδυνα πράγματα απ' όπου κι αν προέρχονται. Οι ισχυρισμοί της εικονιζόμενης αφίσας δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις διαδεδομένες θεωρίες συνωμοσίας: ανεξακρίβωτες εικασίες που παρουσιάζονται ως γεγονότα, πρόθεση τρομοκράτησης του κόσμου με το προκάλυμμα της "αφύπνισης", προτροπή σε βιαιότητες προκειμένου να εμποδιστεί ή να υπονομευθεί κάτι που εντελώς αυθαίρετα ερμηνεύεται ως μελλοντικά "εχθρικό". Δυστυχώς, η εκμετάλλευση των εξεχόντων προβλημάτων κάθε εποχής δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο ούτε γνώρισμα μιας συγκεκριμένης πολιτικής ή άλλης παράταξης, αλλά κοινή πρακτική όποιων έχουν να ωφεληθούν σε οτιδήποτε από αυτήν. Σήμερα είναι οι πρόσφυγες, χτες ήταν κάτι άλλο, αύριο θα βρεθεί πάλι κάτι άλλο στο όνομα του οποίου ο καθένας θα βγαίνει και θα λέει τα δικά του ώστε να εξυπηρετήσει τους δικούς του σκοπούς.

Μανόλο & Μανολίτο... και Μανουήλ (2015)

Παράλληλα & τεμνόμενα λογοτεχνικά σύμπαντα

Ο Μανόλο και ο Μανολίτο είναι δυο φίλοι που θα μπορούσαν επίσης να είναι παππούς και εγγονός, ή το ίδιο άτομο σε δυο στάδια της ζωής του. Δεν μένουν στο ίδιο σπίτι, ζουν όμως στην ίδια γειτονιά: ο Μανολίτο με τους καλλιτέχνες γονείς του και ο Μανόλο με τη λευκή σκυλίτσα του, που ο Μανολίτο έχει ονομάσει Νύχτα. Ένα ατυχές περιστατικό γίνεται αιτία να προστεθεί στην παρέα κι ένας τρίτος φίλος, ο έφηβος Μανουήλ, ο οποίος έχει βγει κυριολεκτικά μέσα από άλλο κείμενο – ενός άλλου συγγραφέα και ενός άλλου καιρού.

Συνέχεια του νεανικού αφηγήματος Μανόλο & Μανολίτο (2013), το ευπρόσδεκτα ιδιότυπο αυτό λογοτέχνημα του Μάνου Κοντολέων δανείζεται το νεαρό πρωταγωνιστή από το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού Το Μόνον της Ζωής του Ταξείδιον (1884), μεταφέροντάς τον σε ένα σύγχρονο εναλλακτικό σύμπαν: από την Κωνσταντινούπολη, το μαθητευόμενο ραφτόπουλο του Βιζυηνού "διακτινίζεται" κοντά στην περιοχή του Μανόλο και του Μανολίτο και γίνεται βοηθός του ιδιοκτήτη ενός φυτωρίου-θερμοκηπίου. Αν και δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ένα λογοτεχνικό (και όχι μόνο) έργο κλείνει το μάτι σε ένα άλλο, η ιδιαιτερότητα του Μανόλο & Μανολίτο και... Μανουήλ έγκειται στην ένταξη ενός προσώπου, σχεδόν αυτούσιου, από ένα προγενέστερο κείμενο διαφορετικής "πατρότητας" και στη διασταύρωση της ιστορίας του με εκείνη του νεότερου βιβλίου, κατά τρόπο τόσο οργανικό ώστε τα όριά τους σχεδόν χάνονται.