Νύχτα (2021)

Από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια

Η πρώτη εμφάνιση του Νίκου Χατζηπαπά στη λογοτεχνία ήταν το 1996, με την ποιητική συλλογή Μύθου Αφήγησις Τέλος (εκδόσεις Δωδώνη). Με σπουδές θεάτρου, κινηματογράφου και γραφικών τεχνών, ο Ροδίτης σκηνοθέτης και ηθοποιός που πρόπερσι μας χάρισε το συνταρακτικό "αιρετικό" μονόλογο του Hugo Claus Gilles & η Νύχτα και φέτος το (βασισμένο σε κείμενα του νομπελίστα Peter Handke) "ζωντανό" υπερθέαμα Kaspar Machine, έχει δώσει το στίγμα της πολύπλευρης καλλιτεχνικής του δημιουργικότητας μέσα από ένα σύνολο έργου εντυπωσιακό σε όγκο όσο και σε ποικιλία. Ιδρυτής του Μαγικού Θεάτρου (1987) και του Helix Action Theatre (1997), διοργανωτής του International Street Theatre Festival στην Ελλάδα και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων Helidra και Kaspar Machine, έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με το Εθνικό Θέατρο και την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης Θεσσαλονίκης και διατελέσει διευθυντής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Ρόδου (1991-1995), καθώς και καλλιτεχνικός διευθυντής για τη φετινή υποψηφιότητα της Ρόδου ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, ενώ έχει, επίσης, συμμετάσχει σε πολυάριθμα διεθνή φεστιβάλ.

Flatiron (2021)

Έξι - και όχι μόνο - πρόσωπα ζητούν Νέμεση

Το Flatiron (προφέρεται "Φλατάιρον") του Νίκου Γκίκα αποτελεί μια μικρή-μεγάλη έκπληξη: από το υποβλητικά σκοτεινό εξώφυλλο και το δελεαστικά ασυνήθιστο, μυστηριώδη τίτλο, μέχρι την πολλαπλώς ανατρεπτική (και αυτοανατρεπόμενη) πλοκή και κατάληξή του. Με ένα σύντομο απόσπασμα δανεισμένο από τις τελευταίες σελίδες του κειμένου, το οπισθόφυλλο μας πληροφορεί πως "ο όρος (flatiron) περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ανακτάται μια χαμένη μνήμη: όπως το σίδερο που σβήνει τις τσακίσεις και τις ζάρες από το ρούχο. Με ακρίβεια, τέλεια και απόλυτα". Κάποτε σήμαινε κυριολεκτικά την επίπεδη πυρακτωμένη πλάκα (flat iron, επίπεδο σίδερο) που χρησιμοποιούσαν για το σιδέρωμα των ρούχων, η έννοια όμως αυτή έχει εδώ και αιώνες εγκαταλειφθεί μαζί με το αντικείμενο που προσδιόριζε - και όπως επιπρόσθετα εξηγεί το δελτίο τύπου, "πλέον αναφέρεται σε συγκεκριμένη στάση ομοφυλοφιλικής ανδρικής συνευρέσεως", ενώ "συναντάται και σε αρκετές περιπτώσεις παιδεραστικών βιασμών".

Βεντάλια & Κατάνα (2021)

Δέκα λέξεις, μια ώρα, μια ιστορία

Η συνήθεια των ξυλοπέδιλων να κάνουν θόρυβο ήταν το μεγαλύτερο πρόσκομμα που αντιμετώπιζε η γκέισα Futzitsu, ενώ σχεδίαζε τη δολοφονία του αυτοκράτορα. Έπρεπε να προμηθευτεί άλλου είδους υποδήματα, που να διευκολύνουν την αθόρυβη προσέγγιση.

Αφορμές (2021)

Η αρχή (και το τέλος) της αδράνειας

Ο Κοραής Δαμάτης πρωτοπαρουσιάστηκε ως πεζογράφος το 2016, με το ημιαυτοβιογραφικό του μυθιστόρημα Το Σπίτι Μόνο (εκδόσεις Γαβριηλίδη), έχοντας πίσω του μακρά πορεία ως σκηνοθέτης, ηθοποιός και χορευτής, αλλά και εικαστικός καλλιτέχνης. Αιγυπτιώτης - γεννημένος στην Αλεξάνδρεια και έχοντας βιώσει τον ξεριζωμό της οικογένειάς του λόγω των εκεί ταραχών - ζει από τα δέκα του χρόνια στην Ελλάδα, όπου σπούδασε και εργάζεται. Το πολυδιάστατο της δημιουργικής του προσωπικότητας αντανακλάται τόσο στη θεματολογία των κειμένων του, όσο και στο λογοτεχνικό τους χειρισμό. Το νέο του βιβλίο, Αφορμές (από τις εκδόσεις Βακχικόν, 2021), είναι μια συλλογή διηγημάτων - μικρών ιστοριών, όπως ο ίδιος τις χαρακτηρίζει - εμπνευσμένων από "ένα περιστατικό στο δρόμο [...], κάτι που ειπώθηκε λαθραία [...], κάποιο αναπάντεχο συμβάν, ένα ξαφνικό τηλεφώνημα, μια είδηση στα ψιλά, τα λόγια ενός φίλου, μια προσφώνηση, μια φωτογραφία".

Αν και τα συμφραζόμενα της τρέχουσας (και όχι μόνο) επικαιρότητας δεν παρουσιάζονται αυτούσια μέσα στο βιβλίο, η χρονική συγκυρία της κυκλοφορίας του προσδίδει στην ατμόσφαιρα, όπως και στην ουσία, της κάθε "μικρής ιστορίας" εύλογα πεδία συνδηλώσεων. Κατά σύμπτωση, μάλιστα (ή και όχι), στον τίτλο του περιέχεται αναγραμματισμένο το ράμφος από τη χαρακτηριστική μάσκα των μεσαιωνικών "γιατρών της πανούκλας" (plague doctors).