Ένα οπτικό κολάζ που θυμίζει ελαφρώς Kenneth Anger, φτιαγμένο με υλικό που ανήκει στο Public Domain από το Αρχείο Prelinger. Μουσική: Lost Galaxy (Dead Admiral, από το άλμπουμ Of Spirits & All Flesh, 2010). Συμμετοχή στο Vimeo Festival & Awards 2012, στην κατηγορία Remix.
Στην κορφή ενός σωρού από σκουπίδια, ο Josef, ένα μικρό ρομπότ, συνέρχεται απ' την πτώση που τον έκανε... λαμαρίνες και προσπαθεί να βγει από τη χωματερή όπου μόλις τον άδειασε το ιπτάμενο απορριμματοφόρο του Machinarium, μιας πολιτείας φτιαγμένης από σιδερικά και κατοικημένης από μηχανικά πλάσματα. Με τη βοήθεια ενός αρουραίου, ξαναβρίσκει τα σκόρπια μέλη του και καταφέρνει να συναρμολογηθεί και να επιστρέψει στην πόλη, η οποία πλέον ελέγχεται από μια συμμορία κακών ρομπότ (την Αδελφότητα των Μαυροσκούφηδων) που έχουν απαγάγει την κοπελιά του Josef και την αναγκάζουν να τους υπηρετεί, ενώ ετοιμάζονται να ανατινάξουν τον ψηλότερο πύργο του Machinarium χρησιμοποιώντας (κυριολεκτικά) το κεφάλι του εξυπνότερου κατοίκου της πόλης και κολλητού του Josef...
Στον αγώνα του να προλάβει την καταστροφή και να ελευθερώσει τους φίλους του, ο καλοκάγαθος τενεκεδένιος πρωταγωνιστής (που το όνομά του αποτελεί φόρο τιμής στον Τσέχο οραματιστή ζωγράφο, ποιητή και επίσημο "νονό" των ρομπότ - είναι ο εφευρέτης του όρου - Josef Capek) πρέπει να αντιμετωπίσει με ευελιξία και πονηριά τους αντιπάλους και να λύσει μια σειρά από άλλοτε χαριτωμένα αναμενόμενους και άλλοτε ευπρόσδεκτα ευφάνταστους γρίφους, διασχίζοντας φουτουριστικά έως σουρεαλιστικά αστικά τοπία και εσωτερικούς χώρους εκθαμβωτικής ομορφιάς, ζωγραφισμένα στο χέρι από τον Jakub Dvorsky (Samorost, Kooky) και θεσπέσια ντυμένα με το ιδιοφυές μινιμαλιστικό soundtrack του μόνιμου συνεργάτη του Tomas "Floex" Dvorak (To Be a Wolf for the Last Time, I Am Bigger and Better).
Έχοντας βαλθεί να ξεκόψει μια για πάντα από το "αμαρτωλό" του παρελθόν, ο κάποτε διαβόητος γκάνγκστερ Will Graham (Clive Owen) μένει ολομόναχος στο σαραβαλιασμένο του τροχόσπιτο, μέσα σ' ένα δάσος όπου και εργάζεται ως ξυλοκόπος, δίχως καμιά επαφή με τους παλιούς του συνεταίρους στο έγκλημα, την οικογένεια και την πρώην φίλη του, Helen (Charlotte Rampling). Ώσπου ένα βράδυ πέφτει πάνω σ' ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών και προσφέρει βοήθεια στο θύμα (Mark Hardy), τραβώντας την προσοχή εκείνων ακριβώς που αγωνιζόταν ν' αποφύγει. Το περιστατικό γίνεται αιτία ν' απολυθεί από τη δουλειά του και να ξαναπάρει τους δρόμους, αποφασισμένος περισσότερο από ποτέ να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του. Φτάνοντας όμως στο σταθμό του τρένου, βλέπει άξαφνα και φευγαλέα μπροστά του τη μορφή του μικρού του αδελφού, Davey (Jonathan Rhys Meyers), με τον οποίο είχε καιρό να ιδωθεί. Ύστερα από απεγνωσμένες, μάταιες προσπάθειες να επικοινωνήσει μαζί του, ο Will επιστρέφει άρον άρον στο Λονδίνο, για να ανακαλύψει μια φρικιαστική αλήθεια που θα τον φέρει για μια ακόμα φορά αντιμέτωπο όχι μονάχα με τον κόσμο που έχει απαρνηθεί, αλλά και με τον ίδιο τον εαυτό του...
Το 2003, ένα χρόνο πριν τη διάλυσή τους, οι Πυξ Λαξ έβγαλαν το "πολυσυλλεκτικό" άλμπουμ έκπληξη Χαρούμενοι στην Πόλη των Τρελών, με μάλλον... σουρεαλιστικές (ώστε να δικαιολογούν τον τίτλο) παρεμβάσεις από τους Μελίνα Τανάγρη, Ψαραντώνη, Eric Burdon (των Animals), Gordon Gano (των Violent Femmes), Steve Wynn (των Dream Syndicate) και Marc Almond - που όπως θα δούμε και πιο κάτω, επανακάμπτει με αρκετά παράδοξη συχνότητα στο άρθρο αυτό. Τους αγγλικούς στίχους για τα δημοφιλή, αν και αγνώριστα χάρη στις αναθεωρημένες ενορχηστρώσεις τραγούδια των Πυξ Λαξ που ερμηνεύουν οι επίτιμοι προσκεκλημένοι (πλην του Ψαραντώνη που συμμετέχει σε δυο προηγουμένως ανέκδοτα κομμάτια με ελληνικό στίχο, το ένα - Εμείς Κρασί δεν Ήπιαμε - σε ποίηση Γρυπάρη από τους Σκαραβαίους και Τερακότες) ανέλαβε (εύλογα) να γράψει ο Τόλης Φασόης των πάλαι ποτέ Sharp Ties, ο οποίος μεταμορφώνει άρδην τα ενίοτε πεζολογικά πρωτότυπα σε κομψές και ευφάνταστες ιμπρεσιονιστικές παραβολές και επιπλέον διασκευάζει - με όλη τη σημασία της λέξης - το κλασικό (I Can't Get No) Satisfaction των Stones.
Μαθητής στην τελευταία τάξη του λυκείου, ο δεκαοχτάχρονος Dominik Santorski (Jakub Gierszal) έχει μια ζωή που θα τη ζήλευε ο καθένας: ευκατάστατους γονείς, κοινωνική επιφάνεια, πολλούς φίλους, την προσοχή των κοριτσιών κι ένα μέλλον που δεν μπορεί παρά να προδιαγράφεται λαμπρό. Στη διάρκεια κάποιου πάρτι, ενα φιλί "για πλάκα" με τον κολλητό του Alex (Bartosz Gelner) ανεβάζει ακόμα περισσότερο τις μετοχές του, για να εξελιχθεί σε εφιάλτη όταν ο Dominik παίρνει στα σοβαρά το παιχνιδιάρικο φλερτ μεταξύ τους και αρχίζει να επαναπροσδιορίζει τη σεξουαλικότητά του. Ένα ατυχές συμβάν ενώ προπονείται στο τζούντο μαζί με τον Alex τον εκθέτει ανεπανόρθωτα, τόσο στα μάτια των συμμαθητών του όσο και στις ιστοσελίδες "κοινωνικής δικτύωσης" όπου τα πάντα διαδίδονται αστραπιαία και ανεξέλεγκτα, δίχως έλεος για την αξιοπρέπεια και τα προσωπικά δεδομένα κανενός. Απογοητευμένος και ντροπιασμένος, ο Dominik αποδέχεται τη διαδικτυακή πρόσκληση μιας παράξενης κοπέλας, της Sylwia (Roma Gasiorowska-Zurawska), η οποία "ηγείται" μιας εικονικής κοινωνίας στο πρότυπο του Second Life, αποτελούμενης από επίδοξους αυτόχειρες. Μέσα από τη διαδικτυακή τους επαφή, η Sylwia δεν αργεί να τον μυήσει στις μακάβριες εμμονές της, ενώ η εξάρτησή του από το Internet τον αποκόβει σταδιακά απ' τον κόσμο, φέρνοντας στο φως την όχι και τόσο ειδυλλιακή πραγματικότητα της ζωής του...
Η νύχτα ήταν παράξενη, σημαδιακή, από κείνες που σε τρομάζουν αλλά πάλι δεν θες να τελειώσουν. Η γαλήνη της είχε κάτι το μυστηριακό - έλεγες πως από στιγμή σε στιγμή θα σπάσει το φεγγοβόλο φλούδι της κι από μέσα θα ξεχυθούν σημεία πρωτοφανέρωτα, πως κάποια προφητεία θα εκπληρωθεί. Έριξε μια ματιά τριγύρω του. Στα πεζοδρόμια ήταν φυτεμένες πικροδάφνες και τα φώτα απ' τις βιτρίνες των μαγαζιών έκαναν τη νύχτα μέρα - μια μέρα ασάλευτη, έρημη από κόσμο, με μια σχεδόν υλική σιωπή να αιωρείται πάνω απ' το δρόμο, απορροφώντας και τον ελάχιστο ήχο και μετουσιώνοντάς τον σε φθόγγο μιας παράξενης μουσικής.
Αν και "από τζάκι" (απόγονος παλιών Γερμανών αριστοκρατών με το όνομα Ritter), ο Gabriel Knight ("ιππότης") έχει ξεπέσει στο Αμέρικα, όπου φυτοζωεί ως ανεπρόκοπος παλαιοβιβλιοπώλης, μέτριος συγγραφέας και μάλλον απρόθυμος Schattenjaeger (κυνηγός ίσκιων - Ritter, εξάλλου, σημαίνει στα Γερμανικά "κυνηγός") με... κληρονομικό χάρισμα, το οποίο ο ίδιος δεν παίρνει και πολύ στα σοβαρά. Ωστόσο, η τελευταία αυτή ιδιότητά του τον οδηγεί σε απρόσμενες περιπέτειες, οι οποίες τον υποχρεώνουν όχι μόνο ν' αποδεχτεί τις ενορατικές του δυνάμεις, αλλά και να τις χρησιμοποιήσει προκειμένου να ξεδιαλύνει τα μεταφυσικά μυστήρια που συναντά.
Θα μπορούσε να είναι το σενάριο μιας τηλεοπτικής σειράς (ή σειράς ταινιών) με πρωταγωνιστή έναν πότε συμπαθητικά ιδιόρρυθμο και πότε αφόρητα κυνικό, ματαιόδοξο και συναισθηματικά ανώριμο "αυτοσχέδιο" ντετέκτιβ, ο οποίος βαριέται τη ζωή του και κοπροσκυλιάζει αναίσχυντα, φορτώνοντας όλο το βάρος των ευθυνών του στην πιστή συνεργάτιδά του Grace, ώσπου αναγκάζεται να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και ν' αντιμετωπίσει τη σκοτεινή, επικίνδυνη πλευρά των πραγμάτων.
