Παλαιό Φάληρο, 22/12/22 - II

Έχω την υποψία ότι το κομψό αυτό σακάκι είναι το ίδιο που εμφανίζεται σε προηγούμενο στιγμιότυπο, αλλά εδώ σε λιγότερο "χύμα" και χαλαρή πόζα. Η φωτό είναι ευγενική παραχώρηση της Βερίνας.

Παλαιό Φάληρο, 22/12/22 - I

Πολλά χιλιόμετρα για ένα ζευγάρι παπούτσια... Η φωτό είναι ευγενική παραχώρηση της Βερίνας.

Νέος Κόσμος, 19/12/22

Δεύτερο πεταμένο σετ ρούχων και παπουτσιών μέσα σ' ένα πρωί. Κύριοι κάδοι, μας κακομαθαίνετε.

Παλαιό Φάληρο, 19/12/22

Πιο πολλά ρούχα και παπούτσια βρίσκεις πεταμένα έξω απ' τους ειδικούς κάδους ανακύκλωσης, παρά μέσα.

Παλαιό Φάληρο, 7/12/22

Ένα ακόμα τσούρμο παπούτσια ανάμεικτα με παντόφλες & σανδάλια, μεταξύ δύο κάδων (απορριμμάτων & ανακύκλωσης).

Παλαιό Φάληρο, 5/12/22 - III

Μια συστάδα απλωμένα & τυλιγμένα χαλιά - όχι και τόσο χάλια - περιμένουν το απορριμματοφόρο (ή ίσως τον επόμενο ιδιοκτήτη τους).

Παλαιό Φάληρο, 5/12/22 - II

Ένα ζευγάρι όμορφα και σχεδόν καινούργια πάνινα παπούτσια περιπάτου βγήκαν σε πρόωρη σύνταξη. Λεπτομέρεια της προηγούμενης λήψης.

Παλαιό Φάληρο, 5/12/22 - I

Ένα ζευγάρι όμορφα και σχεδόν καινούργια πάνινα παπούτσια περιπάτου βγήκαν σε πρόωρη σύνταξη. Πίσω απ' τον κάδο, τα κλαδιά πικροδάφνης με τα ροζ λουλουδάκια συμπληρώνουν σημειολογικά το πλάνο.

Παλαιό Φάληρο, 1/12/22 - II

Το ζευγάρι αυτό των παπουτσιών έχει μια κίνηση - σαν να έπεσαν από πόδια που έτρεχαν ή χόρευαν, πάνω σ' ένα "χαλί" από φθινοπωρινά/χειμωνιάτικα χρώματα και σκόρπιες νότες αποσυντιθέμενης οργανικής & ανόργανης ύλης. Η φωτό είναι ευγενική παραχώρηση της Βερίνας.

Παλαιό Φάληρο, 1/12/22 - I

Αρμονική συνύπαρξη ετερόκλητων συμφραζομένων: Δυο ζευγάρια αθλητικά παπούτσια έξω από κάδο ανακύκλωσης ενδυμάτων, μαζί με μπολάκι για τα αδέσποτα. Η φωτό είναι ευγενική παραχώρηση της Βερίνας.

Αντίστροφο Ημερολόγιο Γρίφων 2022

25 μέρες - 25 αινίγματα

Δυο χρόνια μετά το πρώτο Αντίστροφο Ημερολόγιο Γρίφων (Advent Calendar, "που λέτε κι εσείς εκεί") το οποίο είχα φτιάξει για τα Χριστούγεννα του 2020, παρουσιάζω ένα καινούργιο παιχνίδι γρίφων με 25 αινίγματα, ένα για κάθε μέρα του Δεκέμβρη ως τα Χριστούγεννα.

Παλαιό Φάληρο, 21/11/22

Για να το λένε και οι κούπες, κάτι θα ξέρουν...

Παλαιό Φάληρο, 14/11/22

Οι παντόφλες πίσω από το ερμάριο του ηλεκτρικού βρίσκονται εκεί τουλάχιστον απ' το καλοκαίρι, ενώ κατά καιρούς μετακινούνται σε κοντινά γύρω σημεία. Η φωτό είναι ευγενική παραχώρηση της Βερίνας.

Νέος Κόσμος, 18/10/22

Ίδιο δωμάτιο, ίδια γωνιά, ίδιο έπιπλο, διαφορετικός ηλεκτρονικός εξοπλισμός, 15 χρόνια μετά.

Παλαιό Φάληρο, 16/10/22 - II

Ωραίος ζεστός cappuccino από το Mr Donkey Espresso Bar. Πίσω όψη χάρτινης κούπας, με απόφθεγμα εντός των συμφραζομένων.

Παλαιό Φάληρο, 16/10/22 - I

Ωραίος ζεστός cappuccino από το Mr Donkey Espresso Bar.

Inktober 2022 - Gargoyles (2022)

Η αποψινή μας καλλιτεχνική πρόκληση απαντά στο πρώτο θέμα που προτείνει το φετινό Inktober, τα Gargoyles - τις φτερωτές δρακόμορφες φιγούρες που κοσμούν τα στόμια των υδροροών στα παλιά κτίρια. Αναζητώντας σχετικές εικόνες αναφοράς, συνάντησα την εντυπωσιακή λιλιπούτεια σαύρα με την ονομασία Gargoyle Gecko (Rhacodactylus Auriculatus), η οποία ξεχωρίζει από τις λαμπερές κόκκινες ραβδώσεις κατά μήκος του λευκού ή φαιού σώματός της. Ένα είδος σαμιαμιδιού που ενδημεί αποκλειστικά στο νότιο άκρο του νησιού της Νέας Καληδονίας και δυστυχώς, απειλείται με εξαφάνιση. Καθώς οι σαύρες και τα φίδια (και κατ' επέκταση, οι δράκοντες) συνδέονται μυθολογικά με τον ήλιο, πλαισίωσα το δικό μου Gargoyle Gecko με ένα σχήμα που θυμίζει ήλιο, αλλά με τη δική μου υπερβατική παρέμβαση. Το πανέμορφο σχέδιο της Βερίνας με το ίδιο θέμα, ΕΔΩ.

Παλαιό Φάληρο, 30/9/22

Διαλυμένο ροζ αεροπλανάκι που κατέπεσε στην άσφαλτο.

Με τον Τρόπο του Θάνου Βελούδιου (2022)

Άλλη μια καλλιτεχνική πρόκληση, όπου η Βερίνα κι εγώ ακολουθούμε την τεχνοτροπία και το πνεύμα του πρωτοπόρου πολύπλευρου και πολύπτυχου καλλιτέχνη Θάνου Βελούδιου. Η δική μου συμμετοχή είναι ένα ακόμα υβρίδιο κρυπτο-ανθρωπο-ζωολογίας, η Αιωρούμενη Μπάμπουσκα-Σαύρα (Lacerta Nidiformis Imminens). Το υπέροχο έργο της Βερίνας (η οποία εμπνεύστηκε και την πρόκληση) ΕΔΩ. Βιογραφικά στοιχεία του Θάνου Βελούδιου και χαρακτηριστικά δείγματα της τέχνης του ΕΔΩ.

Παλαιό Φάληρο, 9/9/22 - II

Τριπλό δώρο γενεθλίων, από τη Βερίνα και τις εκδόσεις 24γράμματα.

Παλαιό Φάληρο, 9/9/22 - I

Τριπλό δώρο γενεθλίων, από τη Βερίνα και τις εκδόσεις 24γράμματα.

Obliqua (2022)

Μυθιστόρημα

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ

Εκδόσεις: 24γράμματα
Έτος Έκδοσης: 2022
Χαρτόδετο, Μεγάλου Σχήματος (17x24)
Σελίδες: 536
Εξώφυλλο & Εικονογράφηση: Μάριον Χωρεάνθη

ISBN 978-6182-014-943

Παλαιό Φάληρο, 13/8/22

Απολίθωμα σκελετού καλύμματος από κινητό τηλέφωνο με πλήκτρα, πεταμένο στη μέση του δρόμου.

Παλαιό Φάληρο, 6/8/22 - II

Στρώσε (ή μάλλον ξέστρωσε) το στρώμα σου για δυο... δίπλα σ' έναν ειδυλλιακό κάδο ανακύκλωσης.

Παλαιό Φάληρο, 6/8/22 - I

Αυτά τα μαγιό δεν πήγαν για μπάνιο στη θάλασσα. Ούτε στον κάδο ανακύκλωσης ενδυμάτων κατάφεραν να βουτήξουν και έμειναν έκθετα στο δρόμο.

Παλαιό Φάληρο, 25/7/22 - II

Της τάραξα τελικά τους κύκλους, κι ας προσπάθησα να μην την ενοχλήσω. Αν και βαριεστημένα, καταδέχτηκε να ξυπνήσει για να μου ποζάρει. Στην πόρτα μπουτίκ πάνω στην Πλατεία Φιλικής Εταιρείας, πίσω απ' τη στάση λεωφορείων προς σταθμό μετρό Δάφνης.

Παλαιό Φάληρο, 25/7/22 - I

Μη μου τους κύκλους τάραττε... ειδικά μ' αυτήν τη ζέστη. Στην πόρτα μπουτίκ πάνω στην Πλατεία Φιλικής Εταιρείας, πίσω απ' τη στάση λεωφορείων προς σταθμό μετρό Δάφνης.

Ψηφία, Ψηφίδες, Ψήγματα (2022)

Μετα-σημαντικές αναγνώσεις

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ

Εκδόσεις: Ψηφιακή Αυτοέκδοση
Έτος Έκδοσης: 2022
Ηλεκτρονικό Βιβλίο (PDF, A4)
Σελίδες: 21
Εξώφυλλο: Μάριον Χωρεάνθη

Cinema Drawing Challenge (2022)

"Μην ξεχνάτε πως μια μεγαλειώδης εντύπωση απλότητας μπορεί μονάχα να επιτευχθεί από μεγαλειώδη οδύνη σώματος και ψυχής". Σκληρό "μάθημα" καλλιτεχνικής στάσης ζωής από ένα μοναδικό κινηματογραφικό έργο, το εμβληματικό αριστούργημα Τα Κόκκινα Παπούτσια του Michael Powell (1948) - τραγική ιστορία μιας νεαρής χαρισματικής χορεύτριας (Moira Shearer) η οποία γίνεται αντικείμενο σκοτεινής ερωτικής εμμονής για τον ιδιόρρυθμο και αδίστακτο ιμπρεσάριό της (Anton Walbrook). Η ζωγραφιά μου παραπέμπει σε μια σκηνή της ταινίας όπου το απατηλά απέριττο πλάνο με την έντονη αντίθεση λευκού & κόκκινου συνοψίζει τη φιλοσοφική ουσία του αποφθέγματος. Απλότητα και οδύνη, αγνότητα και αίμα, με εμφανή οπτική αναφορά στον Μάγο του Οζ. Τη σημερινή μας καλλιτεχνική πρόκληση εμπνεύστηκε η Βερίνα από το "παραδοσιακό" Cinema Drawing Challenge - το δικό της πανέμορφο έργο ΕΔΩ.

Νεος Κόσμος, 14/7/22

Η πάντα συναρπαστική (α)συμφωνία τυχαίων, ατάκτως ερριμμένων όγκων, υφών, σχημάτων και χρωμάτων οργανικής και ανόργανης ύλης.

Μετς, 6/7/22

Ένα δροσερό δίχρωμο ζελέ που δεν περίμενα να έχω την υπομονή για να το φτιάξω (πρέπει πρώτα να πήξει καλά η μια στρώση και μετά να προστεθεί η άλλη, για να μην ανακατευτούν), το αποτέλεσμα όμως άξιζε τον κόπο. Το πάνω μέρος είναι 1 φακελάκι ζελέ (μπανάνα στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά οποιαδήποτε γεύση κάνει), χυμός πορτοκαλιού, 1 Βανιλέτα και ροδάκινο κομπόστα σε φέτες. Το κάτω: 2 φακελάκια ζελέ, 1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό, χυμός πορτοκαλιού και 1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας bourbon (δική μου αυτοσχέδια "πινελιά", η οποία, όπως διαπίστωσα, δένει θεϊκά με το γιαούρτι όσο και με το πορτοκάλι). Βρήκα επίσης συνταγή με τις δυο στρώσεις σε αντίθετη διάταξη, αλλά το σκέτο ζελέ (χωρίς γιαούρτι) είναι λιγότερο συνεκτικό και "καθίζει", οπότε δεν είναι πολύ καλό για "βάση" του γλυκού.

Εικονογράφηση Ποιήματος (2022)

Για την αποψινή μας καλλιτεχνική πρόκληση συνδυάσαμε την εικόνα με τον ποιητικό λόγο. Διαλέξαμε από ένα απόσπασμα αγαπημένου μας ποιήματος και το εικονογραφήσαμε, χωρίς η καθεμιά να ξέρει την επιλογή ούτε το θέμα της άλλης. Η δική μου επιλογή ήταν από το ποίημα του Κ. Γ. Καρυωτάκη Αισιοδοξία. Χρησιμοποιήσαμε μαύρα μαρκαδοράκια, με την προσθήκη 1-2 χρωμάτων (μπλε & πράσινο η Βερίνα - η δική της υπέροχη συμμετοχή ΕΔΩ - κόκκινο εγώ), και πάλι ακολουθώντας συμπτωματικά το χρωματικό σύστημα RGB.

Σταθμός Μετρό Αγίου Ιωάννη, 20/6/22 - III

Ιερή ώρα φαγητού για την ιπτάμενη πανίδα των πάρκων, που όλο και κάτι βρίσκει να τσιμπήσει μες στη χλόη. Σε πρώτο πλάνο, ένα σκουρόχρωμο περιστέρι επιδεικνύει την εντυπωσιακή παλέτα των φτερών του, ενώ πιο πίσω ένα άλλο έχει αφοσιωθεί στην απογευματινή του κούρα ομορφιάς.

Σταθμός Μετρό Αγίου Ιωάννη, 20/6/22 - II

Το ξαδελφάκι του Λευτέρη έχει εμφανώς καλύτερη τύχη από κείνον μ' ένα θρυμματισμένο ξερό κουλούρι.

Σταθμός Μετρό Αγίου Ιωάννη, 20/6/22 - I

Το ξαδελφάκι του Λευτέρη έχει εμφανώς καλύτερη τύχη από κείνον μ' ένα θρυμματισμένο ξερό κουλούρι.

Παλαιό Φάληρο, 20/6/22 - III

Κι άλλο ένα λίγο παρακάτω, κρυμμένο μέσα σε μια αθέλητη χρωματική πανδαισία άχρηστης πλέον οργανικής και ανόργανης ύλης.

Παλαιό Φάληρο, 20/6/22 - II

Μια μικρή έκρηξη χρώματος στο γκρίζο της ασφάλτου, καθώς ένα νεράντζι προσγειώνεται αίφνης απ' το πουθενά και κυλάει προς τα πόδια μου.

Παλαιό Φάληρο, 20/6/22 - I

Εντελώς τώρα πια αφημένο στο έλεος της εγκατάλειψης και της φθοράς, το μικρό κτίσμα που κάποτε ήταν αποθήκη εξακολουθεί, ωστόσο, να αντιστέκεται στα στοιχεία.

Παλαιό Φάληρο, 18/6/22

Ακόμα ένα χαλί στο δρόμο.

Εις Εαυτόν (2022)

Δώρο γενεθλίων

Μια πειραματική σύνθεσή μου με ρυθμική απαγγελία σε στυλ slam, πάνω στο ποίημα της Ελένης Χωρεάνθη Εις Εαυτόν. Μουσική, φωνή και βίντεο δικά μου. Η ηχογράφηση της φωνής έγινε στο σπίτι με πρόγραμμα και εξοπλισμό ελαφρώς προϊστορικά, εξ ου και τα απροσδόκητα "εφέ". Βγήκε αρκετά "ραδιοφωνική" με τονισμένα τα "σίγμα", αλλά επειδή ταιριάζει στο ύφος και το νόημα του τραγουδιού, την άφησα σχεδόν όπως ήταν. Το βίντεο αυτό είναι αφιερωμένο στη μητέρα μου Ελένη Χωρεάνθη, δώρο για τα 25α ;-) γενέθλιά της.

3 Markers (2022)

Η αποψινή μας καλλιτεχνική πρόκληση έχει τον τίτλο "3 Markers" και μας ζητά ακριβώς αυτό: να ζωγραφίσουμε κάτι με τρεις μονάχα μαρκαδόρους της επιλογής μας. Ο τρόπος με τον οποίο θα τους χρησιμοποιήσουμε είναι εντελώς ελεύθερος, όπως και το θέμα. Για τη δική μου εκδοχή, που αποτίνει συμβολικό φόρο τιμής στα βιντεοπαιχνίδια Machinarium & Mechanism, προτίμησα μαρκαδοράκια λεπτής γραφής, ακολουθώντας το χρωματικό σύστημα RGB (δηλαδή κόκκινο, πράσινο & μπλε). Η συμμετοχή της Βερίνας, εδώ.

Νέος Κόσμος, 13/6/22

Άλλο ένα συνταξιούχο νοικοκυριό εξορίζεται στη χώρα των αχρήστων για να δώσει τόπο στα "νιάτα". Τα αυτοκόλλητα στα πορτάκια της βιβλιοθήκης - απόηχος και των δικών μας παιδικών χρόνων - με τρελαίνουν.

Παλαιό Φάληρο, 13/6/22

Δεν πετυχαίνω συχνά ανοιχτά τα ερμάρια του ηλεκτρικού στο δρόμο. Αυτό εδώ, δίπλα στη στάση λεωφορείων στην Πλατεία Φιλικής Εταιρείας, έτυχε σήμερα να μου κάνει τη χάρη. Ίσα που πρόλαβα να απαθανατίσω το εσωτερικό του, γιατί δυο λεπτά αργότερα ο κύριος που στέκεται στο βάθος ήρθε και έκλεισε την πόρτα. Το δυσοίωνο graffiti στα δεξιά, πλάι στο κίτρινο προειδοποιητικό σήμα, το πρόσεξα ενώ επεξεργαζόμουν τη φωτογραφία.

Παλαιό Φάληρο, 12/6/22

Ένα ζευγάρι δεκοχτούρες που ενδημούν τον τελευταίο καιρό, έχτισαν τη φωλιά τους στην πίσω βεράντα, στην άκρη του κιγκλιδώματος. Έκαναν τα αυγουλάκια τους και τα κλωσσούν εκ περιτροπής. Εδώ, η μια τους (μάλλον η θηλυκιά, γιατί είναι λίγο πιο μικρόσωμη) επί το έργον, αδιαφορώντας πλήρως για την παρουσία μας και το flash της μηχανής.

Παλαιό Φάληρο, 11/6/22

Γυάλα με μυστηριώδες όσο και καλαίσθητο pot-pourri από λουλούδια και βότανα.

Δάφνη, 11/6/22 - II

Από δω ο Λευτέρης το περιστέρι (και από δω η κατά συνθήκην νονά του, η οποία λίγο αργότερα παράκουσε τη λέξη "περιστέρι" περνώντας την για το συγκεκριμένο όνομα). Επί δέκα ολόκληρα λεπτά πάλευε με το ξεροκόμματο του κουλουριού, χωρίς να καταφέρνει να το τσιμπήσει και δίχως να το βάζει κάτω, αγνοώντας επιδεικτικά τους διερχόμενους. Πλησίαζε, απομακρυνόταν, υπολόγιζε αποστάσεις και γωνίες "επίθεσης", ορμούσε και ξανά από την αρχή. Αν δεν φοβόμουν μη χάσω το λεωφορείο, θα στεκόμουν να παρακολουθήσω και να καταγράψω την ηρωική αναμέτρηση ως το (όποιο της) τέλος.

Δάφνη, 11/6/22 - I

Από δω ο Λευτέρης το περιστέρι (και από δω η κατά συνθήκην νονά του, η οποία λίγο αργότερα παράκουσε τη λέξη "περιστέρι" περνώντας την για το συγκεκριμένο όνομα). Επί δέκα ολόκληρα λεπτά πάλευε με το ξεροκόμματο του κουλουριού, χωρίς να καταφέρνει να το τσιμπήσει και δίχως να το βάζει κάτω, αγνοώντας επιδεικτικά τους διερχόμενους. Πλησίαζε, απομακρυνόταν, υπολόγιζε αποστάσεις και γωνίες "επίθεσης", ορμούσε και ξανά από την αρχή. Αν δεν φοβόμουν μη χάσω το λεωφορείο, θα στεκόμουν να παρακολουθήσω και να καταγράψω την ηρωική αναμέτρηση ως το (όποιο της) τέλος.

Farewell My Lovely (2022)

Αυτήν τη φορά, η καλλιτεχνική πρόκληση του DeviantArt επιτάσσει τη μετατροπή του μισού μας προσώπου από φωτογραφικό μας πορτρέτο σε χαρακτήρα κόμικ. Και πάλι την ανακάλυψε και την πρότεινε η Βερίνα (η δική της συμμετοχή ΕΔΩ). Η φάτσα μου στο συγκεκριμένο στιγμιότυπο βγήκε με κάτι από vamp του '40-'50 και συγκεκριμένα από τη neo-noir ταινία Farewell My Lovely (1975), μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Raymond Chandler (1940).

Νέος Κόσμος, 7/6/22 - II

Επιτέλους, την καθάρισαν από τις φρικαλέες μουντζούρες που βέβηλα και θλιβερά την είχαν καλύψει. Αποκατεστημένη πλέον και αστραφτερή, η υπέροχη διακοσμητική πυραμίδα κοντά στο Α' Νεκροταφείο - με το εμπνευσμένο από τον Πτολεμαίο και σχεδιασμένο με βυζαντινή τεχνοτροπία ζωδιακό ημερολόγιο - στολίζει και πάλι τον οδικό κόμβο, βγάζοντας τη γλώσσα στους βανδαλιστές της.