Συνωμοσία εναντίον του σύμπαντος
Με την Ψιλικατζού τυχαίνει να με συνδέει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Ήμουν από τους πρώτους και τακτικούς αναγνώστες του ομότιτλου ιστολογίου (μεταξύ αρκετών άλλων), την εποχή όπου το blogging ήταν μια δραστηριότητα σχετικά νεοφανής, ελαφρώς περιθωριακή - αν και δεν άργησε να γίνει μόδα, όπως κάθε καινούργια ανακάλυψη της μαζικής κουλτούρας - με πολύ διαφορετικό νόημα και επιδιώξεις απ' ό,τι σήμερα. Τους καιρούς εκείνους, όχι και τόσο μακρινούς, αν κάποιος προέβαλλε την ιδιότητα του blogger ως επάγγελμα ή μέσο βιοπορισμού, θα αντιμετωπιζόταν τουλάχιστον με θυμηδία. Γιατί η διατήρηση ιστολογίου δεν αποσκοπούσε στην προσωπική προβολή με απώτερο στόχο το οικονομικό, κυρίως, κέρδος - δεν είχε καν απώτερο στόχο πέρα απ' την άμεση έκφραση και καταγραφή σκέψεων, συναισθημάτων και στιγμιοτύπων της καθημερινότητας, όπως σ' ένα παραδοσιακό, χειρόγραφο ημερολόγιο. Και επειδή τότε, σε αντίθεση με το τωρινό "καθεστώς", ήταν αδιανόητο να κοινοποιεί κανείς τα αληθινά του στοιχεία σ' έναν ανοίκειο και χαώδη χώρο όπως ο παγκόσμιος ιστός, οι bloggers δημοσίευαν με ψευδώνυμα, συνήθως μονολεκτικά ή/και σύνθετα, ενίοτε βασισμένα σε λογοπαίγνια ή αναγραμματισμούς: πότε ευφάνταστα, πότε αστεία, πότε εμπρηστικά, πότε δηλωτικά ενός προσφιλούς τους θέματος, μιας επαγγελματικής ή ερασιτεχνικής ασχολίας τους.
