Σταθμός Μετρό Δάφνης, 22/3/18

Φύση και ανθρώπινα έργα αλληλοσυμπληρώνονται, σε εξωτερικό τοίχο σχολείου της Δάφνης.

Maritime Blues (2017)

100 λέξεις σε 24 ώρες

Κοιμάμαι στον αφρό της θάλασσας. Πικρό και πράσινο, το κύμα με λικνίζει. Μέσα μου κλείνω μια κραυγή. Η γοργόνα με μάζεψε, με περιεργάστηκε καλά καλά, με κούνησε στον αέρα και με ξανάριξε στο νερό. Δεν ξέρει να διαβάζει τις κραυγές. Μα και να 'ξερε, σε τι θα βοηθούσε; Στη στεριά πρέπει να βγω, να ξεβραστώ για να με βρουν. Να ταράξω τους κύκλους της μέρας τους με το αίνιγμά μου. Ποιος με στέλνει και γιατί; Αυτό ούτ' εγώ το ξέρω. Δεν είμαι παρά ένα μπουκάλι που μέσα του κλείνει μια κραυγή και ταξιδεύει κοιμισμένο στον αφρό της θάλασσας.

Ο Μάγος του Οζ (2017)

Μαγεία του ενός, μηχάνευμα του άλλου

Από τα γνωστότερα και δημοφιλέστερα διεθνώς μυθιστορήματα για παιδιά, ο Μάγος του Οζ πρωτοκυκλοφόρησε το 1900 (με τον αρχικό τίτλο Ο Θαυμαστός Μάγος του Οζ) και ως την εκπνοή των πνευματικών δικαιωμάτων του συγγραφέα του, 56 χρόνια αργότερα, πραγματοποίησε πολυάριθμες επανεκδόσεις και ανατυπώσεις, φτάνοντας τα τρία εκατομμύρια αντίτυπα σε πωλήσεις. Ο οραματιστής δημιουργός του, L. Frank Baum - του οποίου τα λογοτεχνικά κείμενα "προέβλεψαν" την εφεύρεση της τηλεόρασης, των φορητών υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων, καθώς και της εικονικής πραγματικότητας - αφιέρωσε το βιβλίο στη σύζυγο και μούσα του, Maud (μια από τις ελάχιστες γυναίκες της εποχής με πανεπιστημιακές σπουδές), ενώ έγραψε άλλες δεκατρείς συνέχειες που διαδραματίζονται στο ίδιο "σύμπαν".

Οι περιπέτειες της μικρής ορφανής Dorothy Gale, η οποία παρασύρεται από κυκλώνα και από την πατρίδα της, το Κάνσας, όπου φιλοξενείται στο φτωχικό αγροτόσπιτο των θείων της Henry & Em, προσγειώνεται στη μαγική Χώρα του Οζ, γνώρισαν πάμπολλες διασκευές για το θέατρο και την οθόνη, με εκδοχές-σταθμούς το ομότιτλο μιούζικαλ του 1902 (σε σενάριο του Baum και του Glen MacDonough) και την κινηματογραφική μεταφορά του 1939 (από τους Victor Fleming, King Vidor, George Cukor & Norman Taurog), με τη δεκαεφτάχρονη, τότε, Judy Garland στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο Δημιουργός ως Κριτικός (2018)

Η κριτική ως δημιουργία

Όταν ο καλλιτέχνης περνά στην "απέναντι όχθη" για να γίνει ο ίδιος ανατόμος και τιμητής της τέχνης, η κριτική πράξη αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο δημιουργός ως κριτικός (παράφραση του τίτλου του περίφημου διαλογικού δοκιμίου του Oscar Wilde, Ο Κριτικός ως Δημιουργός) ανάγει την ίδια την κριτική σε τέχνη, προσδίδοντάς της τη μοναδικότητα της δικής του ματιάς. Μέσα απ' το βλέμμα ενός καλλιτέχνη, επιχειρείται μια διερεύνηση της περίπλοκης όσο και συναρπαστικής αυτής σχέσης μεταξύ τέχνης και κριτικής, με κεντρικό σημείο αναφοράς το θέατρο.

Οι σχέσεις της τέχνης με την κριτική δεν ήταν ούτε και είναι πάντα αρμονικές - το αντίθετο, μάλιστα. Υπάρχει ένα είδος "προαιώνιας" σχέσης αγάπης/μίσους όσο και αλληλεξάρτησης, που πηγάζει και συντηρείται από την ίδια τη φύση των δυο πλευρών. Η τέχνη αποζητά αναγκαστικά την κριτική, διότι μέσω αυτής προσδιορίζεται, γνωστοποιείται και διαδίδεται - την ίδια στιγμή, όμως, τη φοβάται, διότι δεν είναι δεδομένη η σύσσωμη θετική στάση των κριτικών απέναντι σ' ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα.

Η Κούκλα που Ονειρεύτηκε την Έλενα (2017)

Οι κούκλες κλειδί και η απουσία που έγινε παρουσία

Η Έλενα δεν είναι ένα οποιοδήποτε, συνηθισμένο μικρό κορίτσι. Ευφάνταστη και στοχαστική, είναι από κείνα τα παιδιά με την οξυμένη, πρόωρα ώριμη αντίληψη, που μεγαλώνουν μοναχικά και αποτραβηγμένα, χωρίς τη συντροφιά των συνομηλίκων τους, δίχως την ξενοιασιά και τις σκανταλιές που είθισται να θεωρούνται αυτονόητες για την παιδική ηλικία. Σχεδόν ξεχασμένη στο περιθώριο της καθημερινότητας των μεγάλων, "εξόριστη" απ' τον κόσμο των παιδιών, περνά τις Κυριακές της ήσυχα και μελαγχολικά, γυρεύοντας παρηγοριά στη φαντασία της και στο ονειρικό σύμπαν των παιχνιδιών - ένα πολύχρωμο όσο και γαλήνιο περιβάλλον αθωότητας και αγνής ομορφιάς, όπου δεν ισχύουν οι περιορισμοί της "πραγματικότητας".

Ένα βαρετό μεσημέρι Κυριακής, η Έλενα συναντά την κυρία Μαγδαληνή, που οι φίλοι της τη φωνάζουν Μάγια. Μια "μάγισσα αλλιώτικη απ' τις άλλες" (όπως και η Έλενα είναι αλλιώτικη από τα υπόλοιπα παιδιά) - μια συμβολική, ιδεατή γιαγιά που είναι συγχρόνως και η "νεραϊδονονά" των αγαπημένων παραμυθιών. Η Μάγια αρχίζει να χαρίζει στην Έλενα κούκλες, για να της κάνουν παρέα τις ώρες της μοναξιάς και της πλήξης.

Η Ulrike Rylance στο Goethe-Institut (2018)

Η Penny Pepper και τα μυστήρια

Η Ulrike Rylance γεννήθηκε στην Ιένα το 1968. Σπούδασε αγγλική και γερμανική φιλολογία στη Λειψία και το Λονδίνο, ενώ στη διάρκεια των σπουδών της εργάστηκε σε σχολεία της Ουαλίας και του Μάντσεστερ. Έζησε αρκετά χρόνια στην Αγγλία, διδάσκοντας Γερμανικά σε παιδιά και ενήλικες. Από το 2001 κατοικεί μόνιμα στο Σιάτλ των Ηνωμένων Πολιτειών. Η πρώτη της νουβέλα εκδόθηκε το 2010 και έκτοτε ζει αποκλειστικά από τη συγγραφή. Εκτός από βιβλία για παιδιά και εφήβους, που μεταφράστηκαν σε έξι μέχρι στιγμής γλώσσες (όχι όμως στα Αγγλικά - αφού, όπως διευκρινίζει, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταφραστεί παιδικό βιβλίο για την αγγλόφωνη αγορά), έχει γράψει και αστυνομικά μυθιστορήματα για ενήλικες, τα οποία υπογράφει με το πατρικό της επώνυμο. Στη χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο η σειρά ιστοριών της για παιδιά με το γενικό τίτλο Τα Μυστήρια της Penny Pepper, σε μετάφραση της Δαρείας Τζανετάκη. Με αφορμή την ως τώρα έκδοση στα Ελληνικά τεσσάρων βιβλίων της σειράς (συν ενός θεματικού ημερολογίου για το σχολικό έτος 2017-2018) και την επικείμενη κυκλοφορία του πέμπτου, με τον τίτλο Κατάσκοποι στην Άμμο, η συγγραφέας έδωσε κλειστή συνέντευξη Τύπου το απόγευμα της Πέμπτης 8 Μαρτίου στη βιβλιοθήκη του Goethe-Institut, με την Ελληνίδα μεταφράστριά της σε ρόλο διερμηνέα.

Νέος Κόσμος, 8/3/18

Δεν συλλαμβάνω τι ακριβώς εννοεί εδώ ο ποιητής. Τα έντονα χρώματα μού τράβηξαν την προσοχή (και το φακό). Το κοιμητήριο πίσω απ' τον τοίχο, πάντως, σαρκάζει σιωπηλό και αθέατο.

Συνέντευξη με τη Suzanne Joinson (2018)

Δεν υπάρχουν βολικά πρότυπα

Βραβευμένη συγγραφέας δύο λογοτεχνικών βιβλίων και αρκετών διηγημάτων και ταξιδιωτικών κειμένων, καθώς και τακτική αρθρογράφος σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά και εφημερίδες της Αγγλίας και της Αμερικής (The Guardian, The Independent, Lonely Planet, The New York Times, The Telegraph, Vogue UK), η Suzanne Joinson διδάσκει δημιουργική γραφή στο πανεπιστήμιο του Τσίτσεστερ και συγχρόνως εργάζεται στο Φιλολογικό Τμήμα του Βρετανικού Συμβουλίου (διεθνούς μορφωτικού οργανισμού με παραρτήματα σε πολλές πόλεις του κόσμου, όπως και της Ελλάδας). Το πρώτο της μυθιστόρημα, A Lady Cyclist's Guide to Kashgar (2012), έγινε best seller στην Αμερική και μεταφράστηκε σε δεκάξι γλώσσες, ενώ το δεύτερο, The Photographer's Wife (2016), κέρδισε αμέσως τις εντυπώσεις κριτικών και κοινού. Φέτος το καλοκαίρι πρόκειται να βρεθεί στη χώρα μας με αφορμή τη Διεθνή Θερινή Ακαδημία Δημιουργικής Γραφής (4-29 Ιουνίου 2018), την οποία διοργανώνει, για έκτη συνεχή χρονιά, το Βρετανικό Συμβούλιο σε συνεργασία με το Kingston Writing School και το Πανεπιστήμιο Kingston του Λονδίνου, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.