Θεατρικές Εκδόσεις Κάπα (2016)

Σταχυολόγηση από τον κατάλογο του 2016

Συνεχίζοντας, διευρύνοντας και εδραιώνοντας μια αν όχι μεγάλης εμβέλειας, εξαιρετικού πάντως ενδιαφέροντος παράδοση του τόπου μας στο χώρο του βιβλίου σε συνάρτηση με το θέατρο - ας θυμηθούμε για παράδειγμα τις θεατρικές εκδόσεις του Ελευθερουδάκη, του Γκοβόστη και φυσικά τις ιστορικές σειρές της Δωδώνης - η Κάπα Εκδοτική δίνει το απαράκαμπτο στίγμα της με το δικό της, διαρκώς εμπλουτιζόμενο κατάλογο θεατρικών έργων από γνωστούς και λιγότερο γνωστούς, κλασικούς αλλά και νεότερους έως πρωτοεμφανιζόμενους Έλληνες και ξένους συγγραφείς. Με ιδιότυπα αναγνωρίσιμο, φρέσκο και μοντέρνο σχεδιασμό που χρησιμοποιεί μινιμαλιστικά όπως και υπαινικτικά την τεχνική της "χαρτοκοπτικής" στα εξώφυλλα, τα βιβλία της σειράς - που είναι συγχρόνως θεατρικά προγράμματα - ανάγουν το συχνά ευτελές, εφήμερο φυλλάδιο που είμαστε μαθημένοι να προμηθευόμαστε στο φουαγέ του θεάτρου σε πολυτελή, άψογο αισθητικά τόμο, ο οποίος περιέχει το πλήρες κείμενο της παράστασης (συνοδευόμενο συνήθως από πλούσιο σχετικό υλικό) και θα εξακολουθεί να μας συντροφεύει μετά το τέλος της, αποκτώντας μόνιμη θέση στη βιβλιοθήκη μας. Το παρόν άρθρο καταπιάνεται ενδεικτικά με ελάχιστο μόνο τμήμα της σημαντικότατης αυτής συλλογής, παρουσιάζοντας έργα που αντιπροσωπεύουν σημαδιακές εποχές και καθοριστικές υφολογικές ή/και θεματολογικές τάσεις του θεάτρου και της λογοτεχνίας.

Η Τέχνη για τους Λίγους (1945)

Χειρόγραφα & ντοκουμέντα του Άρτζη Μπούρτζη

Συνεπαρμένος από τις άρδην νεωτερικές τάσεις της ποίησης στη μετακατοχική Ελλάδα, ο νεαρός Αθηναίος φιλότεχνος Άρτζης Μπούρτζης πιάνει φιλίες με τους αυτοαποκαλούμενους πνευματικούς κύκλους και καταφέρνει να εισχωρήσει στα άδυτά τους, προκειμένου να καταγράψει λεπτομερώς τα τεκταινόμενα. Εξέχουσα θέση στις παρατηρήσεις του κατέχουν οι ανερχόμενοι υπερρεαλιστές (ή σουρεαλιστές), οι οποίοι ευαγγελίζονται την κάθετη ανατροπή όλων όσων γνώριζε και πίστευε ο κόσμος για την ποίηση και την τέχνη. Πρόκειται όμως στ' αλήθεια για μια επαναστατική στάση ζωής, ή για βολικό άλλοθι ώστε να γράφει ο καθένας ανενόχλητος τις "αρλούμπες" του; Και πώς είναι δυνατόν να αναγνωριστεί και να ξεχωρίσει ως γνήσια ποιητικό ή/και καλλιτεχνικό ένα έργο χωρίς κανένα σταθερό, αποδεδειγμένο σημείο αναφοράς;

Μ' όλο που σήμερα δείχνουν μάλλον ξεπερασμένες και κοντόφθαλμες, οι αντιρρήσεις του αείμνηστου Μικρασιάτη νομικού, φιλολόγου, δημοσιογράφου και ερασιτέχνη φωτογράφου της Κατοχής, Κώστα Παράσχου (1912-2000) - τακτικού συνεργάτη και ανταποκριτή στο εξωτερικό των εφημερίδων Πρωία, Βραδυνή, Μάχη, Ελευθερία, Εθνικός Κήρυξ και Καθημερινή και επί σειρά ετών διευθυντή της Διαπλάσεως των Παίδων - δεν ήταν και εντελώς αθέμιτες.

Δυο Αφιερωματικά Βιβλία Τέχνης για Παιδιά & Όχι Μόνο

I. Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΕΝΑ ΓΑΛΑΖΙΟ ΑΛΟΓΟ (2015)

Μπορεί ένα άλογο να είναι γαλάζιο, ένα κουνέλι τριανταφυλλί ή μια αλεπού μενεξελιά; Υπάρχουν μαύρες πολικές αρκούδες, πράσινα λιοντάρια, κίτρινες αγελάδες και κόκκινοι κροκόδειλοι; Πώς γίνεται ένας ελέφαντας να έχει χρώμα πορτοκαλί ή ένα γαϊδουράκι μυριάδες πολύχρωμες βούλες;

Και όμως, γίνεται: στο μυαλό και στο βλέμμα ενός ζωγράφου, όλα είναι δυνατά - τίποτα δεν θεωρείται απίθανο, παράλογο ή μεμπτό. Η τέχνη αποδομεί τον κόσμο για να τον ξαναχτίσει απ' την αρχή, καταργώντας τα όρια και τις δεσμεύσεις που θέτει η επιφανειακή, "πρώτου βαθμού" αντίληψη της πραγματικότητας.

Εμπνευσμένος από το ρηξικέλευθο για την εποχή του ύφος του Γερμανού εξπρεσιονιστή ζωγράφου Franz Marc (1880-1916), ο Αμερικανός σχεδιαστής, εικονογράφος και συγγραφέας Eric Carle του αφιερώνει το πρωτότυπο, πανέξυπνο και συγκλονιστικό στη σύλληψή του αυτό βιβλίο (για την πλήρη κατανόηση του σκεπτικού του, αξίζει να διαβαστεί το επίμετρο με τα συνοπτικά αλλά εξαιρετικά ενδιαφέροντα βιογραφικά στοιχεία και των δυο τους) όπου πρωτοστατεί η εικόνα, ενώ το κείμενο όλο κι όλο αποτελείται από καμιά δεκαριά συντομότατες λεζάντες. Μια σειρά από ισάριθμες, υποτιθέμενα παιδικές ζωγραφιές που απλώνονται σε δυο αντικριστές σελίδες η καθεμιά, δείχνοντας ζώα με φιγούρες σχηματικά αναγνωρίσιμες και απροσδόκητα χρώματα, παρακινεί τους μικρούς (και όχι μόνο) αναγνώστες να αφεθούν στο καλλιτεχνικό τους ένστικτο και να απελευθερώσουν τη φαντασία τους, δίχως να επιδιώκουν την αυστηρά "πιστή" αναπαράσταση των θεμάτων τους.