Τα Δάκρυα του Βουνού (2018)

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας

Με τον εξόχως ποιητικό τίτλο Τα Δάκρυα του Βουνού, ο πολυβραβευμένος ντοκιμαντερίστας και πρώην εκδότης του περιοδικού τέχνης Γραφή, Στέλιος Χαραλαμπόπουλος (Είδαν τα Μάτια μας Γιορτές, Τη Νύχτα που ο Fernando Pessoa Συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη), επιχειρεί μια κινηματογραφική μεταφορά της ομηρικής Οδύσσειας στις αρχές του 20ού αιώνα, ιστορούμενη σε flash back από έναν τυφλό βάρδο της εποχής του Εμφυλίου. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας είχε ήδη καταπιαστεί με τη σύζευξη αρχαίων μύθων και σύγχρονης πραγματικότητας σε προηγούμενο έργο του - με τον τίτλο Άδης (1996) και θέμα βασισμένο στο μύθο του Ορφέα - το οποίο είχε, μάλιστα, αποσπάσει πολλαπλές διακρίσεις στο διαγωνιστικό μέρος του κινηματογραφικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και προβληθεί σε πλήθος άλλων, διεθνών καλλιτεχνικών διοργανώσεων. Στα Δάκρυα του Βουνού, ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του γίνονται ομάδα μαρμαράδων και το περιπετειώδες θαλασσινό ταξίδι τους μετατρέπεται σε μια ατέρμονη, μαρτυρική οδοιπορία στην κακοτράχαλη ηπειρωτική Ελλάδα.

Νέα Σμύρνη, 27/3/19

Πολύχρωμα graffiti δίνουν ζωή στον απρόσωπο λευκό τοίχο.

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 27/3/19 - VII

Δεύτερο μέρος μιας σύνθεσης από σιλουέτες κεφαλιών σε παράταξη. Αξιοσημείωτη η κατεύθυνση προς την οποία είναι στραμμένο το καθένα, καθώς και η πιο περίτεχνη φιγούρα στα δεξιά. Οι λεπτομέρειες σε λευκό, γαλάζιο και ροζ χρώμα ίσως προστέθηκαν αργότερα, από άλλο χέρι.

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 27/3/19 - VI

Πρώτο μέρος μιας σύνθεσης από σιλουέτες κεφαλιών σε παράταξη. Αξιοσημείωτη η κατεύθυνση προς την οποία είναι στραμμένο το καθένα, καθώς και η πιο περίτεχνη φιγούρα στα δεξιά. Οι λεπτομέρειες σε λευκό, γαλάζιο και ροζ χρώμα ίσως προστέθηκαν αργότερα, από άλλο χέρι.

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 27/3/19 - V

Δυο σιλουέτες υβριδικών τεράτων φρουρούν το εγκαταλελειμμένο χάλασμα.

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 27/3/19 - IV

Μια γνώριμη φυσιογνωμία μας ακολουθεί κατά πόδας σε κάθε γωνιά του λεκανοπεδίου.

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 27/3/19 - III

Χρωματιστά graffiti και ασπρόμαυρο έντυπο διαφημιστικό σε αναγκαστική συμβιωτική σχέση.

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 27/3/19 - II

Μια χαριτωμένη χαμηλοβλεπούσα και γαλαζομαλλούσα επικαλύπτεται αγενώς από σύνθημα το οποίο ελπίζω να μη σημαίνει αυτό που δείχνει ότι σημαίνει.

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 27/3/19 - I

Ο δαίμονας και το δέντρο φυλάνε αμοιβαίες τσίλιες στη γωνία, σε ασορτί πόζες και χρωματικές παλέτες.

Νέος Κόσμος, 27/3/19

Κατεβασμένα εδώ και μήνες, τα ρολά της πάλαι ποτέ παραδοσιακής ταβερνούλας στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης φιλοξενούν κατά καιρούς διάφορα graffiti. Αυτό εδώ την προτρέπει να ζήσει παρά τις αντιξοότητες.

Ο Φιλάργυρος (2018)

Μια γνωστή-άγνωστή μας Ελλάδα

Ο πολυχώρος τέχνης Αλεξάνδρεια στεγάζεται σ' ένα οίκημα ιδιαίτερο. Πρόκειται για το νεοκλασικό αρχοντικό όπου έζησε και δημιούργησε ο συγγραφέας Μ. Καραγάτσης - και στο οποίο είχε, μάλιστα, πραγματοποιηθεί μέρος των γυρισμάτων για την πολεμική ταινία Καταδρομή στο Αιγαίον (1946), με σεναριογράφο και σκηνοθέτη τον ίδιο. Σήμερα το κτήριο έχει διαμορφωθεί σε χώρο φιλοξενίας θεατρικών παραστάσεων, συναυλιών, διαλέξεων και άλλων καλλιτεχνικών και μορφωτικών εκδηλώσεων, από τον Αιγυπτιώτη ηθοποιό και σκηνοθέτη Βασίλη Βλάχο. Εκεί παρακολουθήσαμε φέτος το Φιλάργυρο της Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, ένα από τα πρώτα θεατρικά έργα της νεότερης Ελλάδας, σε σκηνοθεσία της Μαρίας Φραγκή και με τον Βασίλη Βλάχο στον κεντρικό ρόλο. Στη ζεστή, όμορφα και λειτουργικά διαρρυθμισμένη αίθουσα, είδαμε να ξυπνά και να ξεδιπλώνεται μια γνωστή-άγνωστή μας Ελλάδα - εκείνη για την οποία διαβάζουμε στα βιβλία ιστορίας, τόσο μακρινή, σε πραγματολογικό επίπεδο, από τις τωρινές μας προσλαμβάνουσες και ταυτόχρονα τόσο αταβιστικά οικεία.

Νέος Κόσμος, 24/3/19

Ό,τι κι αν έκρυβε το ξεκοιλιασμένο και χορταριασμένο ερμάριο της οδού Κάρπου, είναι πια παρελθόν.

Παλαιό Φάληρο, 23/3/19 - III

Περιφραγμένη παιδική χαρά τη νύχτα. Ιδανικό σκηνικό για ταινία τρόμου. Διάφορες λεπτομέρειες που δεν διακρίνονταν στην αρχική λήψη, εμφανίστηκαν ενώ επεξεργαζόμουν τη φωτοσκίαση.

Παλαιό Φάληρο, 23/3/19 - II

Περιφραγμένη παιδική χαρά τη νύχτα. Ιδανικό σκηνικό για ταινία τρόμου. Διάφορες λεπτομέρειες που δεν διακρίνονταν στην αρχική λήψη, εμφανίστηκαν ενώ επεξεργαζόμουν τη φωτοσκίαση.

Παλαιό Φάληρο, 23/3/19 - I

Περιφραγμένη παιδική χαρά τη νύχτα. Ιδανικό σκηνικό για ταινία τρόμου. Το αντικείμενο πάνω δεξιά δεν ξέρω τι είναι - εμφανίστηκε απ' το πουθενά ενώ επεξεργαζόμουν τη φωτοσκίαση.

Βρες Με (2018)

Αστυνομικό "μετα-μυθιστόρημα" με απόηχο κατασκοπείας

Μ' έναν ποιητικό, όσο και ανησυχητικά αινιγματικό σύντομο πρόλογο ανοίγει το αστυνομικό του μυθιστόρημα Βρες Με ο Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος J. S. Monroe, που εδώ και μια δεκαετία δραστηριοποιείται, επίσης, στο χώρο της κατασκοπικής λογοτεχνίας με το πραγματικό του όνομα, Jon Stock. Πρόκειται για τις σκέψεις ή τον εσωτερικό μονόλογο ενός προσώπου για το οποίο δεν ξέρουμε ακόμα τίποτα, πέρα απ' το ότι παρατηρεί - ή θυμάται, ή φαντάζεται - μια πεταλούδα με κλειστά φτερά, παρομοιάζοντάς την με τον εαυτό του. Από τις πρώτες κιόλας λέξεις, έχουμε κρυφοκοιτάξει μέσα σ' ένα σύμπαν κατακερματισμένο και ρευστό, που το στοιχειωμένο του ημίφως δεν θα πάψει να μας καταδιώκει ως την τελευταία σελίδα. Μάστορας του μυστηρίου, ο συγγραφέας πετάει στον αναγνώστη - καθώς και στον πρωταγωνιστή του, Jar Costello, μαζί με τον οποίο πασχίζουμε να εξιχνιάσουμε την υπόθεση - ανάκατα κομμάτια ενός παζλ που η συναρμολόγησή του σχηματίζει όχι μια εικόνα, αλλά πολλαπλές και σε υπέρθεση, σαν τους πίνακες που έχουν ζωγραφιστεί πάνω από άλλα έργα στον ίδιο καμβά.

Ασύντακτες Συντεταγμένες (2019)

Δέκα λέξεις, μια ώρα, μια ιστορία

Ο κλειδαράς κατέφθασε ενώ παίζαμε τριόδι έξω απ' το οίκημα, με τη νοτερή δροσιά του ευραπηλιώτη να μας θυμίζει πως η ώρα ήταν περασμένη και δεν θ' αργούσε να πέσει το βράδυ. Ξαφνιαστήκαμε βλέποντάς τον να κραδαίνει μια χωροστάθμη, ντυμένος μ' έναν ποδήρη χιτώνα σε αρχαίο στυλ. Τι το 'θελε το τοπογραφικό εργαλείο ο κλειδαράς; Αμέ τον αρχαίο χιτώνα; Δεν είχαν έρθει ακόμα οι Απόκριες.

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 14/3/19 - IV

Τώρα αντιλαμβάνομαι κάπως καλύτερα τι θέλει να πει ο ποιητής εδώ & εδώ.

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 14/3/19 - III

Κι άλλη γητεύτρια περιστεριών.

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 14/3/19 - II

Κόκκινη κλωστή δεμένη...

Σταθμός Συγγρού-Φιξ, 14/3/19 - I

Κόκκινη κλωστή δεμένη...

Παλαιό Φάληρο, 13/3/19

Εδώ, το χαλί πετάχτηκε μαζί με τα υπόλοιπα υλικά ανακαίνισης.

Η Ζωή μου στην Τέχνη (2019)

Η ζωή στην τέχνη, η τέχνη στη ζωή

Η Ζωή μου στην Τέχνη είναι ο τίτλος της αυτοβιογραφίας ενός εμβληματικού θεατρανθρώπου, του Ρώσου σκηνοθέτη και ηθοποιού Konstantin Stanislavski (1863-1938), του οποίου η μέθοδος διδασκαλίας της υποκριτικής προτείνει την πλήρη "οικειοποίηση" - την εγκεφαλική και συναισθηματική, όσο και σωματική επεξεργασία και βίωση - του ρόλου από τον ερμηνευτή του. Μια επαναστατική, στον καιρό της, θέση που υπήρξε καθοριστική για το σύγχρονο θέατρο παγκοσμίως και κατέληξε να υιοθετείται σε ευρύτατη κλίμακα, αν όχι σχεδόν εξ ορισμού. Με τη θεωρητική προσέγγιση του Stanislavski συνδέεται επίσης πολύ συχνά ο όρος subtext (υποκρυπτόμενο νόημα), ο οποίος αφορά τις πιθανές, μη εκφρασμένες σκέψεις, τα μύχια συναισθήματα και κίνητρα ενός θεατρικού χαρακτήρα, που η διερεύνηση και ανάλυσή τους από τον ηθοποιό μπορεί να επηρεάσει καταλυτικά την απόδοση του ρόλου και επομένως, την καθολική φιλοσοφία ή/και την "ιδεολογική" υφή μιας παράστασης.

Συνέντευξη με την Dina Rubina (2019)

Τώρα πλέον μπορώ να κάνω τα πάντα

Η Dina Ilyinichna Rubina γεννήθηκε το 1953 στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν. Οι γονείς της την ονόμασαν Dina προς τιμήν της Καναδής μεσοπολεμικής "θεάς" του μιούζικαλ, Deanna Durbin. Σπούδασε μουσική στο Εθνικό Ωδείο της Τασκένδης και σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών δημοσίευσε το πρώτο της διήγημα στο ιστορικό ρωσικό λογοτεχνικό περιοδικό Yunost. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 μετακόμισε στη Μόσχα και μερικά χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε οριστικά στο Ισραήλ, μαζί με όλη της την οικογένεια. Εκτός από μυθιστορήματα και πολυάριθμα διηγιηγήματα, έχει επίσης γράψει θεατρικά κείμενα και κινηματογραφικά σενάρια και έχει ασχοληθεί με τη δοκιμιογραφία. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες και έχουν αποσπάσει βραβεία και διακρίσεις, ενώ το μυθιστόρημά της Στη Φωτεινή Πλευρά του Δρόμου, που υπήρξε επίσης υποψήφιο για Booker, τιμήθηκε με το ρωσικό βραβείο Μεγάλο Βιβλίο το 2007. Το συγκεκριμένο βιβλίο, που η συγγραφή του κράτησε σχεδόν 25 χρόνια, κυκλοφόρησε το 2018 στη χώρα μας από τις εκδόσεις Λέμβος, σε εξαιρετική μετάφραση της Ελένης Κατσιώλη - την οποία και ευχαριστώ ιδιαίτερα για την ελληνική απόδοση των απαντήσεων της συγγραφέα στις ερωτήσεις μου για την παρούσα συνέντευξη.

Παλαιό Φάληρο, 1/3/19

Καφές (από τον Βλάχο της Πλατείας Φιλικής Εταιρίας) και δίσκοι βινυλίου. Η υπέρτατη ευτυχία.