Εκδοχές & ερμηνείες ενός δραματικού αρχετύπου
Δανεισμένη από το μύθο των Ατρειδών, η Ηλέκτρα ως δραματικό πρόσωπο εμφανίζεται ή/και πρωταγωνιστεί σε έργα και των τριών μεγάλων τραγικών μας, ενώ έχει εμπνεύσει μερικούς απ' τους σπουδαιότερους σύγχρονους δραματουργούς της Ευρώπης και της Αμερικής και δώσει, μάλιστα, το όνομά της σε ψυχολογικό σύμπλεγμα. Ποια είναι, όμως, στ' αλήθεια η Ηλέκτρα; Άγρυπνος φύλακας της δικαιοσύνης, έρμαιο της τρέλας της ή δέσμια μιας θανάσιμης νυχτερινής αποστολής; Ενσάρκωση του γυναικείου ιδεώδους στον καιρό της ή πηγή και καθρέφτης της απόλυτης τραγικότητας; Σ' αυτά και άλλα ερωτήματα μας απαντά η ίδια η μυθική ηρωίδα, πότε ξεκάθαρα και πότε κρυπτικά, μέσα απ' τις πολυάριθμες δραματικές της ενσαρκώσεις.
Στην Ορέστεια του Αισχύλου (458 π. Χ.) - την τριλογία που αποτελείται από τις τραγωδίες Αγαμέμνων, Χοηφόροι και Ευμενίδες και είναι η μόνη σωζόμενη πλήρης αρχαία τριλογία - η Ηλέκτρα δεν είναι, βέβαια, το κύριο πρόσωπο, κατέχει όμως κομβικό μέρος στις Χοηφόρους, όπου γίνεται συνεργός του αδελφού της Ορέστη στην εκδίκηση για τη δολοφονία του πατέρα τους.