Δάφνη, 31/5/22

Βανδαλισμένη βιτρίνα εγκαταλελειμμένου καταστήματος με είδη δώρων στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης.

Νέος Κόσμος, 31/5/22

Δίχρωμη γυναικεία τσάντα αφημένη δίπλα σε κάδο σκουπιδιών.

Οδυσσέας Ελύτης - Υπερρεαλισμός & Παράδοση (2022)

I. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ (1941): Η ΑΘΕΑΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Η ιστορία του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα υπήρξε αρκετά πιο βραχύβια, όχι όμως και λιγότερο επεισοδιακή απ' ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η πρώτη δεδηλωμένα υπερρεαλιστική ποιητική συλλογή - η Υψικάμινος του Ανδρέα Εμπειρίκου - κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1935, σ' ένα περιβάλλον ζηλότυπα προσκολλημένο στις μετα-ρομαντικές συμβάσεις και τη μεταπολεμική του απαισιοδοξία. Οι αθηναϊκοί πνευματικοί κύκλοι της εποχής την υποδέχτηκαν με ειρωνική περιφρόνηση, όχι δίχως ψήγματα εχθρότητας, μα και ενός είδους προστατευτικής συγκατάβασης, σαν να επρόκειτο για παιδιάστικο καπρίτσιο που δεν θ' αργούσε να υπακούσει στην παντοδυναμία της λογικής.

Ωστόσο, ο ρόλος του υπερρεαλισμού στην εξέλιξη της ποίησης στη χώρα μας αποδείχτηκε παραπάνω και από καταλυτικός, επιβεβαιώνοντας θεαματικά ό,τι ορισμένοι ποιητές (όπως ο Τέλλος Άγρας) είχαν ήδη διαισθανθεί, κανείς όμως δεν τολμούσε να ομολογήσει: πως η ιδέα, η έννοια αυτή καθαυτήν του υπερρεαλισμού - ερμηνεύοντας κυριολεκτικά τον όρο - συνιστά τη βαθύτερη ουσία της ποιητικής δημιουργίας και έκφρασης και ανέκαθεν ήταν παρούσα, με διάφορες εκφάνσεις και εκδηλώσεις, σε κάθε είδος και πεδίο της τέχνης. Όπως όλες σχεδόν οι μορφές πνευματικής παραγωγής, έτσι και η ποίηση προϋποθέτει, λίγο πολύ, την υπέρβαση - ή, μάλλον, την ανατροπή - της αντικειμενικής πραγματικότητας, ούτως ώστε η δημιουργική έμπνευση να κατακτήσει και να εδραιώσει την πρωτογένεια της σύλληψής της, καθώς και τον ιδιάζοντα αισθητικό της χαρακτήρα.

Σταθμός Μετρό Δάφνης, 23/5/22

Κάτι τρέχει με τις καρέκλες στο συγκεκριμένο σημείο. Ίσως έχουν τάσεις φυγής, γι' αυτό τις δένουν στις μεταλλικές περιφράξεις των δέντρων. Τούτη εδώ είναι προφανώς σεσημασμένο ταραχοποιό στοιχείο, εξ ου και η αλυσίδα ποδηλάτου στο πόδι της.

Δάφνη, 23/5/22

Ηλιόλουστη μεσημεριανή βόλτα με τη Βερίνα & ωραίος cappuccino από το Coffee Theory στην Πλατεία Καλογήρων.

Serpens Corallinus Cristatus (2022)

Λοφιοφόρο Φίδι Κοράλλι (Serpens Corallinus Cristatus). Υβρίδιο στεριανού & θαλάσσιου πλάσματος, εμπνευσμένο από τη νέα καλλιτεχνική πρόκληση του ιστοτόπου DeviantArt με τον τίτλο Feet or Fins (πόδια ή πτερύγια) και θέμα τη μετατροπή οποιουδήποτε όντος της ξηράς σε θαλάσσιο ή/και το αντίστροφο. Και πάλι συμμετείχαμε η Βερίνα κι εγώ (η δική της εκδοχή ΕΔΩ).

Νέος Κόσμος, 21/5/22

Ψηλοτάκουνα πέδιλα & μπότες πεταμένα μαζί στο δρόμο, λόγω αχρηστίας παντός καιρού.

Δάφνη, 18/5/22

Μπορεί πρακτικά ο σκοπός της ύπαρξής τους να μην υφίσταται πλέον, μα τα παλιά καρτοτηλέφωνα δεν το βάζουν κάτω. Εδώ, ένα τους σε ρόλο τραπεζιού καφετέριας ή πάγκου μπαρ.

Παλαιό Φάληρο, 7/5/22

Δεν ξέρω αν θέλω να μαντέψω ή να φανταστώ την ιστορία που κρύβει η μάλλον μακάβρια και σκιαχτερή αυτή "εικαστική εγκατάσταση".

Νέος Κόσμος, 3/5/22

Η επιδημία των απόστρατων παπουτσιών καλά κρατεί. Αν και με ελάχιστες φθορές, αυτά εδώ πετάχτηκαν μαζί με το κουτί τους.

MonALIENisa (2022)

Ο ιστότοπος DeviantArt που φιλοξενεί εικαστικούς (κυρίως) καλλιτέχνες, έβαλε ως πρόκληση στα μέλη του τη μεταμόρφωση της Mona Lisa από "βαρετό" κλασικό αριστούργημα σε κάτι πιο... "πιο". Με προτροπή της Βερίνας (η δική της εκδοχή ΕΔΩ) πήρα κι εγώ μέρος στο event, στέλνοντας την Gioconda στο απώτερο διάστημα. Ο μετρ, βλέπεις, δεν νικιέται εύκολα στην έδρα του.