Εκρηκτική Συνταγή Αποτυχίας (2021)

Δέκα λέξεις, μια ώρα, μια ιστορία

Οι γιαχνιστές πατάτες του παππού μου προξενούσαν συνήθως ακατάσχετη σιελόρροια στους καλεσμένους του πολύ πριν σερβιριστούν στο τραπέζι, μαζί με μεγάλη ποικιλία εδεσμάτων. Ήταν η σπεσιαλιτέ του, για την οποία καυχιόταν με αθώο καμάρι. Απόλυτα θεμιτό, άλλωστε, αφού η επιτυχία του συγκεκριμένου πιάτου ήταν, λίγο πολύ, εγγυημένη.

Σε κάθε παρέα, βέβαια, όλο και κάποιος θα υπάρχει με πνεύμα ανθενωτικό και διχαστικό, ιδίως αν πρόκειται για άτομο που η τύχη δεν το θέλει. Γιατί το κάθε λουκούλλειο γεύμα που παρέθετε ο παππούς μου το ακολουθούσε μια παρτίδα πόκερ, του οποίου ήταν επίσης δεινός παίκτης και κάθε φορά σηκωνόταν απ' το τραπέζι με μια γερή μπάζα κερδών. Αυτό, ο φίλος του ο Βαγγέλης απ' το καφενείο της γειτονιάς δεν του το συγχωρούσε και δεν άφηνε ευκαιρία να τον κατηγορεί ότι έκλεβε στα χαρτιά. Ο Βαγγέλης δεν το είχε με τα ομαδικά παιχνίδια έτσι κι αλλιώς, δεν συντονιζόταν καλά με τον παλμό τους ούτε δεχόταν με αξιοπρέπεια την ήττα. Ήθελε πάντα να οροθετεί αυστηρά την περιοχή του και δεν του άρεσε καθόλου να του παίρνουν τον έλεγχο μέσα απ' τα χέρια.

Όταν λοιπόν έχασε γι' άλλη μια φορά σεβαστό ποσό - το οποίο ερχόταν να προστεθεί στα προηγούμενα που χρωστούσε - έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Αποφάσισε να δώσει στον παππού μου και τους υπόλοιπους ένα μάθημα. Περίμενε πώς και πώς να έρθει η επόμενη Κυριακή για να βάλει σ' εφαρμογή ένα σχέδιο φιλόδοξο όσο και ριψοκίνδυνο:

Αντί για την ακαταμάχητη ευωδιά απ' τις γιαχνιστές πατάτες και τα άλλα σπιτικά φαγητά, οι τακτικοί συνδαιτυμόνες του παππού βρέθηκαν τώρα αντιμέτωποι με μια τσίκνα αποπνικτική, συνοδευόμενη από πυκνή καπνιά που έβγαινε απ' τα παράθυρα της κουζίνας. Η πόρτα της εισόδου ήταν ανοιχτή όπως συνήθως, αλλά κανείς δεν εμφανίστηκε για να τους υποδεχτεί. Η γιαγιά μου είχε πάει όπως κάθε Σαββατοκύριακο στην αδελφή της κι ο παππούς ήταν μόνος του στο σπίτι. Ανήσυχοι μήπως έπαθε τίποτα, οι φίλοι του μπήκαν μέσα κι άρχισαν να ψάχνουν στα δωμάτια.

Παντού ερημιά και νεκρική ησυχία. Στο τέλος, δυο απ' τους καλεσμένους βρήκαν τον παππού και τον Βαγγέλη αναίσθητους στο πάτωμα της κουζίνας, ενώ η ηλεκτρική συσκευή είχε ανατιναχτεί κι ο τόπος ήταν γεμάτος πατάτες και σάλτσα. Ως και στο ταβάνι είχαν εκτοξευτεί τα συντρίμμια του μεσημεριανού γεύματος.

Η απόπειρα του Βαγγέλη να σαμποτάρει την κουζίνα του παππού είχε γυρίσει επάνω του. Ο παππούς τη γλίτωσε με ελαφρά εγκαύματα, αλλά ο Βαγγέλης βρήκε έναν απ' τους πιο ταπεινωτικούς και κωμικοτραγικούς, ίσως, θανάτους που κατέγραψε ποτέ η ιστορία, μ' έναν πλαστικό λεμονοστίφτη σφηνωμένο στη μύτη του.

Τόσο δύσκολο ήταν να του τον ξεσφηνώσουν, που παραλίγο να θαφτεί μαζί μ' αυτόν.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κείμενο αυτό προέκυψε από αυτοσχέδιο παιχνίδι άσκησης ύφους, με χρήση των λέξεων: ομαδικός, οροθέτηση, παλμός, μπάζα, θεμιτός, γιαχνιστός, σιελόρροια, ανθενωτικός, τσίκνα, καπνιά (τυχαία επιλογή δέκα λέξεων από το λεξικό).