Δέκα λέξεις, μια ώρα, μια ιστορία
Η βαριά ευωδιά του μούστου μού έφερνε πάντα ένα σκάσιμο, ιδίως ύστερα απ' τα νερομπούλια που μας τάιζε η θεία Μερόπη για να μη μας βαραίνουν, λέει, το στομάχι. Βέβαια η μουσταλευριά για επιδόρπιο αναιρούσε την ευγενή αυτήν πρόθεση, σε συνδυασμό, μάλιστα, με τα σκυλάδικα που έπαιζε το ραδιόφωνο στο παρασκήνιο όσο τρώγαμε. Εκείνη ειδικά την ημέρα, με είχε πιάσει τέτοιος κοιλόπονος μετά το φαΐ, που βγήκα στον κήπο να περπατήσω λιγάκι, μπας και συνέρθω.
Από μακριά διέκρινα την κακοσούλουπη κατατομή του θείου Βρασίδα, ο οποίος εξέταζε κάτι φυτά που δεν ήξερα πώς τα λένε, με το ραντιστήρι στο ένα χέρι κι ένα φτυάρι στο άλλο. Η βλάστηση του κήπου ήταν έτσι καταμερισμένη που και να ήθελες να τον διασχίσεις απ' τη μια άκρη ως την άλλη χωρίς να κάνεις ακατανόητα δαιδαλώδη δρομολόγια, ήταν πρακτικά αδύνατον.
Οι κακές γλώσσες ψιθύριζαν ότι ο κήπος των θείων μου ήταν τόσο μεγάλος επειδή είχαν ενώσει τη δική τους γη με του μακαρίτη του γείτονά τους, όταν εκείνος, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες και χωρίς να έχει αφήσει διαθήκη - καθότι μια ζωή μαγκούφης και κακορίζικος - βρέθηκε ένα απόγευμα πεσμένος ξερός έξω απ' την πόρτα του σπιτιού του. Παιδιά σκυλιά δεν είχε, την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν κτηματολόγια, κι έτσι με συνοπτικές διαδικασίες η περιουσία του πέρασε στα χέρια των θείων μου.
Ποιος ξέρει και πόσα άλλα τέτοια ράμματα για τη γούνα του θείου Βρασίδα είχαν οι συγχωριανοί του - πόσο μάλλον που μερικές περιοχές του κήπου του δεν άφηνε κανέναν να τις πλησιάσει. Όλοι έβλεπαν τι υπήρχε πάνω στο χώμα, κανείς όμως δεν ήξερε - ούτε ήθελε να φανταστεί - τι (ή ποιος) μπορεί να κρυβόταν από κάτω.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κείμενο αυτό προέκυψε από αυτοσχέδιο παιχνίδι άσκησης ύφους, με χρήση των λέξεων: ευωδιά, νερομπούλι, μούστος, σκάσιμο, σκυλάδικο, εξετάζω, ενώνω, ραντιστήρι, κατατομή, καταμερίζω (τυχαία επιλογή δέκα λέξεων από το λεξικό).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου