Δέκα λέξεις, μια ώρα, μια ιστορία
Ο χοντρός καιροφυλακτούσε κρατώντας έναν μπαλτά και καμαρώνοντας για το χαρτογραφικό του δαιμόνιο. Είχε σχεδιάσει λεπτομερώς και από μνήμης τα υπόγεια του πύργου. Ήξερε με αναμφισβήτητη ακρίβεια πού πήγαινε.
Ήταν δεν ήταν οχτώ χρονών όταν πρωτόπιασε φονικό εργαλείο, αν και μάλλον πρωτόγονο - ένα κλωνάρι από φίκο που το είχε σπάσει ο αέρας. Στους γονείς του είχε έρθει ταμπλάς καθώς τον έβλεπαν ανήμποροι να βαράει μ' αυτό μέχρι θανάτου τους αποσβολωμένους επισκέπτες. Η μάνα κι ο πατέρας του ήταν δεμένοι στο σαλόνι. Εκείνους τους περιποιήθηκε τελευταίους.
Από τότε, επιστράτευε αφειδώς το εξολοθρευτικό του δαιμόνιο. Είχε αποδεκατίσει τον ανθρώπινο πληθυσμό της περιοχής. Κανείς δεν τολμούσε να ξεστομίσει το παραμικρό μπροστά του. Όλοι στις γύρω πόλεις και χωριά τον έτρεμαν. Κάθε βράδυ γινόταν κι από μια Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.
Κι όλα αυτά... στην οθόνη του. Γιατί εκτός παιχνιδιού, δεν ήταν παρά ένας καλομαθημένος και φιλήσυχος μαμάκιας που ούτε μυγοσκοτώστρα δεν ήξερε να χειριστεί. Καλά που υπήρχε το παιχνίδι, για ν' αποδεικνύει κι αυτός ο ταλαίπωρος ότι δεν ήταν εντελώς χαλβάς. Έστω και στα ψέματα, σ' ένα παράλληλο κυβερνοσύμπαν από άκακα τρισδιάστατα ομοιώματα ανθρώπων, μπαλτάδων, πύργων και του εαυτού του, σε μια αιματηρή, αλλά άκρως πιο ενδιαφέρουσα αναπροσαρμογή της κοινότυπης και βαρετής προσωπικής του ιστορίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κείμενο αυτό προέκυψε από αυτοσχέδιο παιχνίδι άσκησης ύφους, με χρήση των λέξεων: κλωνάρι, αφειδής, ξεστομίζω, ταμπλάς, χαρτογραφικός, χοντρός, καιροφυλακτώ, αναμφισβήτητος, πρωτοπιάνω, Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου (τυχαία επιλογή δέκα λέξεων από το λεξικό).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου