
Πολύ θα ήθελα να μάθω τι είναι - ή μάλλον τι ήταν - και τι υποτίθεται ότι παριστάνει το απροσδιόριστο καφετί υλικό μέσα στο μεσαίο πλαίσιο του πίνακα ανακοινώσεων, στη στάση του τραμ μπροστά στην πλατεία.
Στην πίσω πλευρά του ντουλαπιού, μας περίμενε άλλο ένα απροσδόκητο θέαμα. Ένας Αγιοβασίλης με τον πράσινο σάκο του ξηλωμένο και πεταμένο λίγο παραπέρα. Την (κατά τύχη) εικαστική εγκατάσταση συμπληρώνουν το άσπρο μαξιλάρι σε πρώτο πλάνο και το ροζ-μοβ κοντάρι μιας σφουγγαρίστρας στο φόντο.
Ο αποψινός απογευματινός περίπατος μας φύλαγε ενδιαφέρουσες εκπλήξεις. Με πρώτο στη σειρά ένα κάποτε όμορφο και κομψό ντουλάπι, από κείνα με το τζάμι στις πόρτες τους - το οποίο πετάχτηκε μαζί με ένα κουβάρι χρωματιστά ρούχα, "εργονομικά" τοποθετημένα στα ράφια του.
Μια vintage βαλίτσα ξεμυτίζει απ' τον κάδο απορριμμάτων, στην κορφή ενός πολύχρωμου μωσαϊκού από υφές, όγκους & υλικά.
Ένα πράσινο-χρυσαφί αθλητικό παπούτσι ξαπλωτό με το πλάι ανάμεσα σε πεσμένα κουκουνάρια, στο κέντρο μιας γοητευτικής διαστρωμάτωσης φυσικών & αρχιτεκτονικών στοιχείων. Η φωτό είναι ευγενική παραχώρηση της Βερίνας.
Ο πειρασμός των ξεροκόμματων από μια πεταμένη φραντζόλα νίκησε το φόβο ενός σμήνους περιστεριών, τα οποία μαζεύτηκαν στην αφετηρία των λεωφορείων προς Πειραιά, κυριολεκτικά μες στα πόδια όσων περίμεναν στο κουβούκλιο της στάσης. Κάθε θόρυβος από διερχόμενο όχημα τα τρόμαζε προς στιγμήν και όλα μαζί απομακρύνονταν πετώντας, για να επιστρέψουν ύστερα από δευτερόλεπτα και να συνεχίσουν το τσιμπολόγημα.
Ο πειρασμός των ξεροκόμματων από μια πεταμένη φραντζόλα νίκησε το φόβο ενός σμήνους περιστεριών, τα οποία μαζεύτηκαν στην αφετηρία των λεωφορείων προς Πειραιά, κυριολεκτικά μες στα πόδια όσων περίμεναν στο κουβούκλιο της στάσης. Κάθε θόρυβος από διερχόμενο όχημα τα τρόμαζε προς στιγμήν και όλα μαζί απομακρύνονταν πετώντας, για να επιστρέψουν ύστερα από δευτερόλεπτα και να συνεχίσουν το τσιμπολόγημα.